คนกรุงสายเลือดสุพรรณ (1 ธ.ค. 2555)

     ผมมีโอกาสได้นั่งคุยกับเจ้าหน้าที่ของโรงพยาบาลที่ผมทำงานอยู่ท่านหนึ่ง เขาทำงานเป็นเจ้าหน้าที่นำส่งผู้ป่วย ผมคุยถึงชีวิตในอดีตของเขา ผมถามเหตุผลที่เขาเข้ามาทำงานในกรุงเทพทั้งๆ ที่เขาเป็นคนต่างจังหวัด บ้านเกิดของเขาอยู่จังหวัดสุพรรณบุรี เขาเล่าให้ผมฟังว่าที่บ้านมีที่ดินเป็นที่นาประมาณสิบไร่เป็นที่ของยายที่แบ่งให้กับแม่ เมื่อก่อนที่บ้านของเขามีอาชีพทำนา แต่เท่าที่เขาจำความได้ประมาณ ป. 3 หรือ ป. 4 ทางบ้านตัดสินใจเลิกทำนาเนื่องจากทำนาไม่ไหวและให้คนเช่าทำนาตั้งแต่นั้นเป็นต้นมา พ่อของเขามีอาชีพเป็นผู้รับเหมาก่อสร้างเลี้ยงครอบครัวเรื่อยมาและรายได้ส่วนหนึ่งได้จากการให้เช่าที่นา พอเข้าสู่ช่วงวัยรุ่น ในปี 2539 เขากับภรรยาตัดสินใจเดินทางเข้ามาหางานทำในกรุงเทพ การเข้ามาครั้งนั้นเป็นการเข้ามาในกรุงเทพเป็นครั้งแรกในชีวิตของเขา เขามีเงินติดตัวมา 1500 บาท

     ตอนนั้นเขาพยายามมาติดต่อหาพี่ชายที่ทำงานอยู่ที่กรุงเทพเพื่อจะได้ที่พัก ด้วยความที่เขายังไม่รู้จักที่ทางในกรุงเทพ เขาตามหาพี่ชายไม่เจอ แต่ถึงอย่างไรในวันนั้นเขาก็ต้องมีที่ซุกหัวนอน เงินที่ติดตัวมาถูกใช้ไปเหลือ 1200 บาท เขาเดินหาหอพักใกล้ ๆ กับนิคมอุตสาหกรรมแห่งหนึ่ง เขาพบกับหอพักที่เขาคิดว่าจะเข้าพักแล้ว ตอนนั้นค่าห้อง อยู่ที่ราคา 1500 บาท ต้องจ่ายล่วงหน้า 1 เดือน ค่ามัดจำ 1 เดือน รวมเป็น 3000 บาท แต่ในกระเป๋าของเขามีเงิน 1200 บาท เขาทำการต่อรองราคากับคนดูแลขอจ่าย 800 บาทก่อนได้หรือไม่ เขาบอกกับคนดูแลว่าหลังจากเขาพบกับพี่ชายเขาจะเอาเงินส่วนที่เหลือมาให้ เขาแจ้งให้คนดูแลหอพักทราบด้วยว่ามาจากต่างจังหวัดเพื่อเข้ามาหางานทำในกรุงเทพ คนดูแลตกลงตามที่ขอและยังได้แนะนำให้เขาเข้าไปทำงานที่บริษัทผลิตขนมขบเคี้ยวยี่ห้อหนึ่ง

     เขาใช้เวลากว่าสามวันจึงได้เจอกับพี่ชายที่อยู่ที่กรุงเทพ พี่ชายเขาทำอาชีพขายอาหารอยู่หน้าโรงงานขนมขบเคี้ยวที่เขาจะเข้าไปทำงาน ช่วงนั้นเป็นจังหวะดีที่โรงงานขาดคนงานพอดี เขาคิดว่าเขาและภรรยาโชคดีที่ได้งานทำ ค่าแรงตอนนั้นเขาบอกว่าได้วันละ 97 บาท ช่วงแรก ๆ เขากับภรรยาใช้เงินกันอย่างประหยัดแต่ละวันกินแต่ปลากระป๋อง กินอยู่เป็นเดือน ๆ เพราะกลัวว่าเงินจะไม่พอใช้ เขาทำงานอยู่ที่โรงงานแห่งนี้ประมาณ 4 ปี หลังจากนั้นเขาย้ายที่ทำงานไปหลายที่ในช่วงหลายสิบปีที่ผ่านมา ระหว่างนี้เขากับภรรยามีลูกด้วยกัน สองคนเป็นลูกสาวทั้งคู่ คนโตเป็นโรคหัวใจ ตอนนี้คนโตอายุ 12 ปี และยังต้องรักษาโรคหัวใจอยู่ คนเล็กอายุ 6 ปีสุขภาพเเข็งแรงดี

     ชีวิตของเขาดูเหมือนว่าจะไม่มีความพิเศษกว่าคนอื่น ๆ เป็นชีวิตธรรมดาเหมือนกับหลาย ๆ คน และยังมีคนอื่น ๆ หลายคนอาจจะแย่กว่าเขาด้วยซ้ำไป การได้รับรู้ชีวิตที่คนอาจมองว่าเป็นชีวิตแบบธรรมดาของใครคนหนึ่งมันอาจจะไม่สร้างแรงบันดาลใจให้กับใครคนอื่น ๆ แต่สำหรับผมการที่ผมได้รู้จักวิถีชีวิตของคนคนหนึ่งมันเป็นประโยชน์และให้แนวคิดใหม่สำหรับผมมาก ทุก ๆ ครั้งที่ผมได้นั่งคุยกับใคร ผมชอบที่จะถามถึงเป้าหมายในชีวิตของเขาเหล่านั้น เช่นกันกับพี่คนนี้ ผมถามถึงเป้าหมายในชีวิตของเขา เขามีเป้าหมายว่าวันหนึ่งเขาจะกลับไปอยู่ที่บ้านเกิดของเขาแต่ก็ยังไม่รู้ว่าเมื่อไหร่

     ผมมานั่งนึกดูว่า ถ้าเจ้าหน้าที่ท่านนี้เขากลับไปทำงานที่บ้านแล้วทำงานในภาคเกษตรกรรมศึกษาและเรียนรู้การทำการเกษตรตามแบบที่ครอบครัวเขาเคยทำมาก่อน ชีวิตตอนนี้เขาจะเป็นอย่างไร อาจจะมีความสุขหรืออาจจะลำบากกกว่านี้หรือไม่ เพราะผมก็ไม่ทราบว่างานที่เขารักเป็นงานแบบไหน จริง ๆ ผมอยากจะถามถึงสิ่งที่เขาอยากทำมากที่สุดหรืองานที่เขาชอบมากที่สุด แต่ผมคิดว่าคงได้คำตอบว่าเขาก็คงไม่รู้เหมือนกัน

    ผมคิดว่าการทำงานที่ตนเองเป็นเจ้านายตนเองมันทำให้เรามีชีวิตที่เป็นอิสระมากกว่าคนที่ทำงานเป็นลูกจ้าง ถ้าเป็นอย่างเจ้าหน้าที่ท่านนี้เขามีปัจจัยการผลิตที่ทำให้เขาเป็นผู้ผลิตและเป็นเจ้านายตัวเองได้แค่บางส่วน ได้แก่ ผู้ประกอบการและที่ดิน แต่เรื่องแรงงาน กับทุน ผมไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเขาสามารถหาได้หรือไม่ ผมคิดว่าการมีที่ดินที่บ้านเกิดของเราเป็นสิ่งที่โชคดีมาก ๆ เพราะที่ดินเป็นปัจจัยสำคัญในการสร้างผลผลิตต่าง ๆ หากเราคิดว่าเราไม่อยากทำงานในเมืองอย่างน้อยการกลับไปพัฒนาที่ดินที่บ้านเกิดของตัวเองมันก็เป็นแนวทางหนึ่งที่ทำได้ และถ้าเป็นอย่างเจ้าหน้าที่ท่านนี้ หากเขาเลือกการทำการเกษตรเขาก็อาจมีข้าวปลาอาหารกินได้ตลอดที่หาได้จากที่ดินของเขา ชีวิตเขาอาจจะมีความสุขกับการมีวิถีชีวิตแบบชาวบ้าน ๆ ที่คนในเมืองอย่างพวกเราอิจฉาก็ได้ แต่ผมก็อาจคาดการณ์ผิด เพราะไม่แน่ว่าตอนนี้ชีวิตของเขาอาจมีความสุขดีอยู่แล้วกับครอบครัวที่แสนอบอุ่นและงานที่เขาทำอยู่ตอนนี้ ผมคงไม่ตัดสินใครหรือให้เขาเลือกดำเนินชีวิตแบบไหน การได้คุยครั้งนี้ทำให้ผมรู้ว่าวิถีชีวิตของคน ๆ หนึ่งมันเป็นแนวทางให้กับคนรุ่นหลังอย่างพวกเราได้ดีทีเดียว

ให้ด้วยใจ

     ผมคิดว่าสิ่งหนึ่งที่ทำให้เรามีความสุขและทำให้สังคมสงบสุขคือ "การให้" ทุก ๆ ครั้งที่เราให้จิตใจเราจะมีความผ่องใส รู้สึกอิ่มเอิบใจ ยิ่งการให้นั้นเป็นการให้โดยที่เราไม่ได้หวังผลใด ๆ ตอบแทน ยิ่งทำให้เรามีความสุขมากขึ้นไปอีก และหากการให้นั้นมันคือความจำเป็นสำหรับผู้รับทำให้เขามีความสุข เราจะยิ่งมีความรู้สึกดีมากขึ้นไปอีกอย่างบอกไม่ถูก การให้แม้เพียงเล็กน้อยหรือการให้จำนวนมาก หากผู้ให้ให้ด้วยความตั้งใจจากหัวใจจริง ๆ ความสุขที่เกิดขึ้นก็ไม่ต่างกัน สิ่งตอบแทนที่ได้รับและทำให้ผู้ให้ที่ไม่ได้หวังอะไรตอบแทนรู้สึกดีและปลาบปลื้มใจ คือ คำขอบคุณและความรู้สึกดี ๆ ที่ผู้รับมีให้ เท่านี้ความสุขมันก็เกิดขึ้นได้อีกมากมาย
     การทำงานของผมและเพื่อน ๆ แพทย์ทั้งหลายมันมีเรื่องราวที่เกี่ยวกับการให้อยู่หลายเรื่อง แต่ส่วนใหญ่การทำงานของพวกผมจะทำงานตามหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายและได้รับสิ่งตอบแทนเป็นเงินเดือนหรือค่าตรวจรักษา แต่บางครั้งเรื่องการให้มันกลับแทรกเข้ามาอยู่กับการทำงานของพวกผมโดยไม่รู้ตัวและมันเป็นการให้ที่พวกเราไม่ได้หวังอะไรตอบแทนอีกด้วย การให้แม้ไม่ใช่สิ่งของหรือการทำสิ่งใดให้แต่เป็นเพียงคำพูดด้วยความเห็นอกเห็นใจหรือให้ความรู้สึกดี ๆ ที่อยากให้คนไข้ที่รักษาหาย ผมรู้สึกได้ว่าคนไข้ของผมเขารู้สึกได้จากความจริงใจที่เรามีให้ ความรู้สึกดี ๆ ที่เขาให้กับผมและคำขอบคุณที่ได้รับ มันยิ่งทำให้หัวใจผมพองโตขึ้นไปอีก จนบางครั้งผมเกิดความกลัวว่าในอนาคต ผมจะเป็นโรคหัวใจโตหรือเปล่า เพราะหัวใจมันพองโตบ่อย ๆ จนมันคับเต็มทรวงอกผมแล้ว กลัวว่า ผมจะเป็นโรคหัวใจล้มเหลวเสียก่อน ทั้ง ๆ ที่ตอนนี้ก็ยังไม่มีคนรักเลยสักคนที่มาทำให้หัวใจผมล้มเหลว แต่ถึงอย่างไรแม้ผมจะเป็นโรคหัวใจโต แต่ผมก็ภาคภูมิใจและมีความสุขที่ผมได้ให้ ให้ด้วยหัวใจของผม
     ในความเข้าใจของคนทั่วไปโดยส่วนใหญ่ การให้หมายถึงให้สิ่งของเงินทอง แต่ในความเป็นจริงมีสิ่งอื่นที่เราสามารถให้ได้อีกมาก ทั้งความรู้ คำแนะนำ ความรู้สึกดี กำลังใจ อภัย และการกระทำอื่น ๆ ที่เกิดประโยชน์กับผู้รับ ที่เราให้ด้วยความจริงใจ สิ่งเหล่านี้หากใครมีอะไรก็ให้เท่าที่ตนสามารถให้ได้ เราจะพบว่าสังคมเราจะมีความสงบสุขมากกว่าที่เป็นอยู่ เป็นสังคมที่มีแต่คนอยากให้ การให้เป็นสิ่งที่อยู่ตรงข้ามกับความอยากได้ สองอย่างนี้หากมีความไม่สมดุลกันเราจะเห็นความขัดแย้งเกิดขึ้นเหมือนที่เราเห็นในบ้านเมืองเรา หากพวกเราลองมองมุมใหม่ด้วยความรู้สึกอยากให้ ลองตัดความรู้สึกอยากได้จากคนอื่นออกไปบ้าง เราจะพบสิ่งดี ๆ ที่เกิดขึ้นกับชีวิตอีกหลายเรื่อง เรื่องเหล่านั้นมันทำให้เรามีความสุขได้อีกด้วย
     ผมชอบอ่านหนังสือ ผมอ่านหนังสือหลายเล่ม ผมได้แนวคิดใหม่ ๆ ในการดำเนินชีวิตจากหนังสือเหล่านั้น ผมเปลี่ยนแนวทางของตัวเองจากที่อยากได้มากกว่าอยากให้ เปลี่ยนเป็นการให้ที่มีความสมดุลกับความอยากของตัวเอง ก็เนื่องด้วยผมได้รับอิทธิพลของแนวคิดของท่านผู้เขียนเหล่านั้น ที่ผมพอสรุปสาระสำคัญที่ได้คือ "ยิ่งให้ ยิ่งได้" สิ่งที่ได้รับนั้นมันอาจไม่ใช่สิ่งตอบแทนที่เป็นสิ่งของเงินทอง แต่หลายครั้งมันคือความรู้สึกดี ๆ และความสุขที่อยู่ในใจของผู้ให้ บางครั้งการให้เราอาจจะมีความคาดหวังว่ามันจะทำให้ชีวิตเราดีขึ้น บุญกุศลที่เราได้ทำจากการให้มันจะช่วยส่งเสริมเราให้ก้าวหน้าในชีวิต หน้าที่การงาน และหลายคนพบว่ามันมีความสัมพันธ์กันอย่างมีนัยสำคัญ โดยที่บางเรื่องราวเราอาจจะหาเหตุผลใด ๆ มาสนับสนุนไม่ได้ นั่นคือสิ่งที่ผมเชื่อว่า คนที่เป็นผู้ให้จะได้รับเพราะสิ่งต่างๆ ที่เราทำไว้มันจะส่งผลสะท้อนในรูปแบบที่ซับซ้อนให้เราเห็นได้ในอนาคตโดยที่เราไม่อาจรู้ตัวก็ได้ สิ่งที่เราไม่คาดคิดมักเกิดขึ้นได้เสมอ ๆ
     โดยส่วนตัว ผมเองไม่ได้คาดหวังจากการให้สักเท่าไหร่ มักจะให้ด้วยความรู้สึกอยากให้มากกว่า หลายครั้งอาจจะให้แล้วมีเงื่อนไขบางอย่างก็เพื่อเป็นการอบรมสั่งสอนคนที่เราให้เพื่อดำเนินชีวิตในแนวทางที่ถูกต้อง ในการให้ทุกครั้งไม่ว่าแบบไหน ผมว่ามันทำให้ผมมีความสุขจริง ๆ หากพวกเราลองปรับความคิดของตนเองสักนิด มีแนวคิดของการให้มากขึ้นเราจะพบความสุขมากขึ้นไปอีก หรือหากใครยังมีความคิดว่าให้เพื่อหวังผลตอบแทนบางอย่าง ก็ลองคิดว่า ยิ่งให้ ยิ่งได้ เราจะอยากเป็นผู้ให้มากกว่าที่เราให้อยู่ทุก ๆ วัน เชื่อเถอะครับว่า ยิ่งให้ ยิ่งได้ มันเป็นจริง

มองภาพระยะยาวกับเป้าหมายการออม

    

     เมื่อวานนี้มีน้องคนหนึ่งถามผมว่า ทำอย่างไรเขาถึงจะเก็บเงินได้เยอะ ๆ เรานั่งคุยกันไม่นาน ผมอธิบายวิธีการให้เขาฟังใช้เวลาสัก 15 นาที แบบสรุป ๆ เพราะเขาต้องมีงานทำต่อ ผมพบว่าความคิดของคนส่วนใหญ่มักจะมองภาพในระยะสั้นมากกว่าภาพในระยะยาว หลายคนอาจจะบอกผมว่า ทำวันนี้ให้ดีที่สุด ให้อยู่กับปัจจุบัน เหมือนอย่างที่หลักการทางพุทธศาสนาเราสอนไว้ แนวคิดนี้เป็นจริงเสมอสำหรับชาวพุทธอย่างพวกเรา ในชีวิตจริงอนาคตเป็นสิ่งที่เราต้องคิดถึงเสมอด้วยเหตุที่มันเป็นแผนการที่เราจะต้องทำต่อไป เช่น พรุ่งนี้เราจะต้องเดินทางไปไหน แต่ในความเป็นจริงคือเราอยู่ในวันนี้และกำลังมีกิจกรรรมในวันนี้ นี่เป็นสิ่งที่เราจะต้องอยู่กับปัจจุบันกับกิจกรรมเหล่านั้น ในระหว่างนี้อาจเกิดเหตุที่ไม่คาดฝันที่ทำให้เราไม่ได้เดินทางวันพรุ่งนี้ก็ได้ มันจึงเป็นเรื่องที่เราถูกสอนให้อยู่กับปัจจุบันเสมอมา ปัจจุบันเป็นสิ่งที่เราต้องอยู่กับมัน อนาคตเป็นสิ่งที่เราต้องวางแผนเสมอ เราปฏิเสธไม่ได้ว่าเราจะไม่วางแผนอนาคต แม้แต่เย็นนี้เราจะต้องทำอะไรเราก็คิดกันอยู่แล้ว 

     การวางแผนอนาคตเป็นส่วนหนึ่งในชีวิตคนเรา โดยที่เราจะมีเป้าหมายเพื่อจะเดินทางไปให้ถึง เป้าหมายที่จะเดินทางมีทั้งเป้าหมายในระยะสั้น เป้าหมายระยะกลาง และเป้าหมายระะยาว ระยะเวลาเท่าไหร่จึงจะถือว่าเป็นระยะสั้นหรือระยะยาวผมคงไม่สามารถบอกได้ทั้งหมดทุกเป้าหมาย ขึ้นอยู่กับว่าเป้าหมายนั้นคืออะไร ผมยกตัวอย่าง หากเราต้องการสร้างบ้านให้เสร็จภายในสามเดือน เป้าหมายระยะสั้นคือ การออกแบบบ้านให้ได้ก่อน พอได้แบบก็หาผู้รับเหมา เป้าหมายระยะกลางอาจจะเป็นการได้โครงสร้างบ้านภายในหนึ่งเดือน ส่วนเป้าหมายระยะยาวคือ ได้บ้านที่สมบูรณ์พร้อมด้วยเฟอร์นิเจอร์ต่าง ๆ ภายในบ้านในระยะเวลาสามเดือนหลังจากเริ่มวางแผน เราจะเห็นว่า การที่เรามีเป้าหมายต่าง ๆ ต้องมีระยะเวลาเข้ามาเกี่ยวข้องเสมอ ในแต่ละเป้าหมายมีระยะเวลาที่เหมาะสมของมันอยู่ 

     เรื่องการออมก็เช่นกัน มีเป้าหมายที่เราจะต้องไปให้ถึงตามการวางแผนของเรา หากเรากำหนดระยะเวลาในระยะสั้นเพื่อที่จะทำให้ถึงเป้าหมายเร็วขึ้น สิ่งที่เราจะต้องเจอคือความเสี่ยงที่จะทำให้เกิดความเสียหายอย่างหนัก หรืออย่างการสร้างบ้านก็เช่นกันหากเราต้องการสร้างบ้านให้เสร็จภายในหนึ่งเดือน สิ่งที่ตามมาคือ โครงสร้างภายในบ้านอาจจะไม่มั่นคง ความละเอียดเรียบร้อยในการตกแต่งอาจจะไม่ดีพอ เพราะเหตุของการทำงานที่ต้องเร่งรีบมากเกินไปเพื่อให้ได้ตามเป้าหมายของเราจนขาดความรอบคอบในการทำงาน ในส่วนการออมสำหรับชีวิตอนาคตระยะเวลาหนึ่งปี สองปี อาจจะไม่ใช่เป้าหมายการออมในระยะยาวเพื่อการมีอิสรภาพทางการเงินที่ผมเล่าให้พวกเราฟังเสมอ ๆ คือการที่เรามีเงินใช้จ่ายได้ตลอดแม้ว่าเราไม่ต้องทำงานแล้วก็ตาม การที่เราต้องการทำให้ได้ตามเป้าหมายในระยะเวลาดังกล่าวมันคือการทำตามเป้าหมายที่มีความเสี่ยงสูงมากสำหรับคนที่ยังมีเงินออมน้อยหรือกลุ่มคนชั้นกลางในสังคม หากเรามองภาพในระยะยาวความเสี่ยงของการออมจะลดลงไปมาก ระยะยาวสำหรับการออมอาจใช้เวลานานถึงห้าปี สิบปี ยี่สิบปี หรืออาจยาวนานถึงสามสิบปีก็เป็นได้ที่จะทำให้เราได้ตามเป้าหมายที่เราตั้งไว้ เป้าหมายสำหรับการมีอิสระภาพทางการเงินเป็นเป้าหมายที่ทุกคนสามารถตั้งได้และสามารถทำให้สำเร็จได้ ขอให้เรามีความเพียร อดทน การรอคอยระยะเวลาสิบปี ยี่สิบปีอาจยาวนานเกินไปสำหรับใครบางคน แต่หากวันนั้นมาถึงเราจะมีความภาคภูมิใจกับสิ่งที่เราทำได้แทนที่ความเสียใจที่เราไม่ได้ทำตั้งแต่วันนี้

     คนส่วนใหญ่ที่ผมพบและพูดคุยหรือแม้แต่หนังสือหลายเล่มที่เขียนเกี่ยวกับเรื่องการลงทุนเพื่อความร่ำรวยมักจะมองในภาพระยะสั้นโดยที่มักจะลืมกล่าวถึงภาพในระยะยาวที่เป็นการออมตลอดชีวิตหรือการออมเพื่อการเกษียณหรือการมีอิสรภาพทางการเงิน สิ่งเหล่านี้ผมมักจะคุยให้กับคนที่ถามผมเสมอว่าระยะเวลาเป็นสิ่งสำคัญไม่แพ้ผลตอบแทนในการลงทุนจากการออมของเรา ผลตอบแทนแบบทบต้นจะเป็นตัวช่วยให้เรามีความมั่งคังได้โดยระยะเวลาเป็นตัวแปรที่สำคัญเช่นกัน ระยะเวลาที่ยาวนานเป็นสิ่งที่เหมาะสมกับคนทั่วไปจะสามารถรับความเสี่ยงจากการลงทุนในวิธีต่าง ๆ ได้ ส่วนผลตอบแทนที่ได้ถึงขั้นมากมายมหาศาลจนเป็นมหาเศรษฐี จะขึ้นกับความรู้ความสามารถของคนคนนั้นในการมอง เข้าใจ และสามารถวิเคราะห์การลงทุนแต่ละประเภทได้เหนือกว่าคนทั่วไป แต่สำหรับคนทั่วไปมีวิธีการที่จะพาเราไปสู่อิสรภาพทางการเงินที่ไม่ต้องถึงขั้นเป็นมาหาเศรษฐีได้เช่นกัน

     สำหรับการเริ่มต้นการออม สิ่งแรกที่เราต้องจัดการให้ได้ก่อนเสมอคือหนี้สิน หากเรามีหนี้สินที่รวมกับค่าใช้จ่ายแล้วเท่ากับหรือมากกว่ารายรับที่เราหาได้ การออมจะไม่เกิดขึ้นอย่างแน่นอนการจัดการกับหนี้สินมีวิธีที่หลากหลายขึ้นอยู่กับว่าหนี้สินนั้นเป็นหนี้อะไร ผมคงไม่สามารถช่วยเราทุกคนจัดการกับหนี้สินของแต่ละคนให้หมดไปได้ แต่พอจะช่วยแนะนำและหาทางออกให้ได้ เมื่อไหร่ที่เราสามารถจัดการกับตนเองจนสามารถมีค่าใช้จ่ายรวมกับหนี้สินน้อยกว่ารายรับที่เราหาได้ก็จะถึงขั้นเริ่มต้นการออมต่อไป สิ่งหนึ่งที่ผมมักจะบอกกับคนที่คุยกับผมเสมอว่า ถ้าเรามีเป้าหมายอย่างหนึ่งแล้ว ถ้าเราคิดว่าเราทำได้ เราก็จะทำได้ แต่ถ้าเราคิดว่าเราทำไม่ได้เราก็จะทำไม่ได้ มันขึ้นอยู่กับความคิดของเรา หากเราคิดใหญ่เราจะได้เป้าหมายที่ใหญ่และมันจะเป็นแรงผลักดันให้เราไปถึงเป้าหมายนั้นได้ หากเราคิดเล็กเป้าหมายก็จะเล็กตามและถึงเราจะทำสำเร็จมันอาจจะไม่ใช่สิ่งที่เราต้องการก็ได้ เราอาจจะเคยได้ยินวลีที่มีคนสอนว่า "คิดใหญ่ไม่คิดเล็ก" นี่คือสิ่งที่ช่วยกำหนดเป้าหมายของเราได้ร่วมกับการวางแผนโดยมองภาพในระยะยาวที่ช่วยลดความเสี่ยงในการออมและการลงทุนของเราและยังสามารถประยุกต์เข้ากับการทำงานในเรื่องอื่นได้อีกด้วย แต่สิ่งสำคัญที่สุดในตอนนี้คือเราได้เริ่มต้นทำหรือยัง

การตรวจเพิ่มเติมสำหรับอาการปวดศีรษะ

    

     ผมติดค้างเรื่องเล่าการตรวจทางห้องปฏิบัติการ การตรวจทางรังสีวิทยา และการรักษาอาการปวดศีรษะให้พวกเราอ่าน เมื่อวานนี้มีเพื่อนคนหนึ่งของผมมีอาการปวดศีรษะมาก กินยาแก้ปวดชนิดที่แรงแล้วยังไม่หายปวด ก็เลยโพสลงเฟซบุ๊ก หลังจากเขาไปนอนมาแล้ว ตื่นขึ้นมาผมคิดว่าอาการคงดีขึ้น ไม่ได้ถามต่อ เลยไม่ทราบข้อมูลแน่ชัด ผมหวังว่าเขาคงไม่ได้เป็นโรคอะไรที่ร้ายแรง

      ในเรื่องอาการปวดศีรษะ ผมพบว่า มีคนไข้หลัก ๆ อยู่สองกลุ่ม กลุ่มแรกเป็นกลุ่มที่กลัวเรื่องอาการปวดศีรษะมากกลัวจะเป็นโรคร้ายแรง กลุ่มนี้จะคิดว่าตนเองเป็นโรคที่อาจถึงขั้นเสียชีวิต เกิดความพิการหรือเป็นโรคเรื้อรังที่จะมีอาการแย่ลงและรักษาไม่หายขาดจึงมีความคาดหวังสูงมากและมีความต้องการที่จะตรวจทุกอย่างที่ทำให้ได้การวินิจฉัยที่ชัดเจน ส่วนกลุ่มที่สองเป็นกลุ่มที่ไม่กลัวอาการปวดศีรษะกลุ่มนี้มีทั้งคนที่คิดว่าตนเองไม่ได้เป็นอะไรมากขอแค่ได้ยาแก้ปวดให้หายปวดก็พอ แต่หากแพทย์ตรวจพบว่าเป็นโรคที่ร้ายแรงเขาอาจจะมีความคิดเหมือนกลุ่มที่หนึ่งได้เช่นกัน และในกลุ่มนี้ยังมีคนที่คิดว่าถึงเป็นโรคร้ายแรงก็ไม่กลัวอีกเช่นกัน กลุ่มนี้ความคาดหวังจะไม่สูงเท่ากับกลุ่มแรกขอให้ได้รับการวินิจฉัยจากแพทย์ว่าไม่ใช่โรคร้ายแรงเขาเหล่านั้นจะรู้สึกดีใจมาก ที่ผมแบ่งกลุ่มคนไข้นั้น ผมพบว่าในการตรวจทางห้องปฎิบัติการหรือการตรวจทางรังสีของคนไข้ที่มีอาการปวดศีรษะหลายครั้งคนไข้จะได้รับการตรวจตามความคาดหวังของคนไข้ทั้ง ๆ ที่การตรวจนั้นอาจจะเกินความจำเป็น หรือการไม่ตรวจเพิ่มเติมในคนไข้ที่กลุ่มที่สองที่มีความคาดหวังไม่สูงเท่า โดยอาจจะเกิดจากการตรวจร่างกายที่ไม่ละเอียดทำให้ไม่นึกถึงโรคที่ร้ายแรงที่ต้องตรวจทางห้องปฏิบัติการหรือตรวจทางรังสีวิทยาเพิ่มเติม หรือ ทราบความคาดหวังของคนไข้ตั้งแต่ต้นจึงไม่ได้ส่งตรวจเพิ่มเติม 

     ในการตรวจทางห้องปฏิบัติการหรือการตรวจทางรังสีวิทยาแต่ละครั้งก่อนที่แพทย์จะส่งตรวจจะต้องมีข้อบ่งชี้ทางการแพทย์ในการส่งตรวจเสมอ ยกเว้นในกรณีที่ผู้ป่วยต้องการตรวจเองซึ่งเรามักจะพบกรณีเช่นนี้บ่อย ๆ ในกลุ่มคนไข้ของโรงพยาบาลเอกชน ข้อบ่งชี้ในการส่งตรวจจะมีทั้งที่ได้จากการซักประวัติ การตรวจร่างกาย หรืออาจจะได้จากผลการตรวจเลือดหรือตรวจทางรังสีวิทยาที่ได้ทำการตรวจไปแล้วก็ได้ ข้อบ่งชี้มีความสำคัญมากทำให้แพทย์ไม่ส่งตรวจทางห้องปฏิบัติการณ์หรือทางรังสีวิทยาอย่างพร่ำเพรื่อเกินความจำเป็น ซึ่งจะเป็นปัญหาสำคัญส่วนหนึ่งต่อค่าใช้จ่ายทางด้านสาธารณสุขของประเทศ 

      การตรวจทางห้องปฏิบัติการส่วนใหญ่จะเป็นการตรวจเลือดเพื่อหาความผิดปกติในเลือดที่สามารถพบได้และมักจะทำให้ทราบสาเหตุทางอ้อมที่ทำให้เกิดอาการปวดศีรษะ ส่วนการตรวจทางรังสีวิทยา จะมีการตรวจเอ็กซเรย์ธรรมดา การตรวจเอ็กซเรย์คอมพิวเตอร์ การตรวจด้วยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า และการตรวจแบบพิเศษอื่นอีกหลายอย่าง ผมพบว่า คนไข้ส่วนหนึ่งต้องการตรวจเอ็กซเรย์สมอง ความเข้าใจของเขาคือการตรวจเอ็กซเรย์แบบธรรมดา ความจริงแล้วการตรวจเอ็กซเรย์แบบธรรมดาจะดูได้เฉพาะในส่วนของกะโหลกศีรษะที่เป็นกระดูกและโพรงอากาศที่อยู่ในกะโหลกศีรษะ ส่วนอื่น ๆ รวมถึงสมองจะไม่สามารถบอกรายละเอียดได้จากการเอ็กซเรย์แบบธรรมดา หรือแม้แต่กะโหลกศีรษะส่วนที่เป็นกระดูกเองก็ตามหากเกิดอุบัติเหตุแล้วมีกระโหลกศีรษะแตกการตรวจเอ็กซเรย์ธรรมดาอาจจะไม่เห็นตำแหน่งที่แตกก็ได้ ผมพบว่าหลายครั้งการส่งตรวจเอกซเรย์กระโหลกศีรษะจะตรวจในกรณีของผู้ป่วยที่มีอุบัติเหตุที่ศีรษะแต่ตรวจร่างกายหรืออาการของผู้ป่วยปกติซึ่งจะได้รับการส่งตรวจบ่อย ๆ ในกรณีที่ต้องการสร้างความสบายใจและทำตามความต้องการของคนไข้และญาติที่ต้องการตรวจเอกซเรย์ทั้ง ๆ ที่แพทย์ก็ทราบว่ายังไงผลการตรวจออกมาก็ปกติ อย่างไรก็ตามหากแพทย์สงสัยว่ามีกะโหลกศีรษะแตกหรือมีการบาดเจ็บของสมอง ศัลย์แพทย์หรือแพทย์ที่ตรวจที่ห้องฉุกเฉินจะทำการส่งตรวจเอ็กซเรย์คอมพิวเตอร์สมองซึ่งเป็นการดูในรายละเอียดที่ชัดเจนขึ้น 

       การตรวจเอ็กซเรย์คอมพิวเตอร์สมองหรือที่คนทั่วไปรู้จักคือ CT scan และการตรวจสมองด้วยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า หรือตัวย่อที่เราเคยได้ยินก็คือ MRI เป็นการตรวจที่สามารถบอกรายละเอียดของสมองได้ดี โดยเฉพาะการตรวจสมองด้วยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าจะทราบรายละเอียดความผิดปกติของสมองได้เป็นอย่างดีที่จะสามารถบอกได้อย่างละเอียดว่าเรามีโรคร้ายแรงในสมองหรือไม่ แต่ถึงอย่างไรการตรวจด้วยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าก็มีข้อจำกัดเพราะต้องใช้เวลาตรวจนานจึงไม่เหมาะกับคนไข้ที่มีภาวะฉุกเฉินที่มีอาการไม่คงที่และไม่เหมาะกับคนที่มีโลหะอยู่ภายในร่างกายเพราะจะเกิดการบาดเจ็บจากแรงดึงดูดของคลื่นแม่เหล็ก นอกจากนี้ยังไม่เหมาะกับคนที่กลัวที่แคบอีกด้วยเพราะลักษณะการตรวจจะต้องเข้าไปในอุโมงค์ กลุ่มคนที่มีข้อจำกัดเหล่านี้จะได้รับการตรวจโดยเอ็กซเรย์คอมพิวเตอร์สมองแทนซึ่งสามารถบอกความผิดปกติได้ระดับหนึ่งแต่อาจไม่ดีเท่ากับการตรวจด้วยคลื่นแม่เหล็กไฟฟ้า

     ในส่วนข้อบ่งชี้ในการตรวจทางรังสีวิทยาส่วนหนึ่งจะเป็นอาการที่อยู่ในสัญญาณอันตรายของอาการปวดศีรษะที่ผมเคยนำมาให้อ่านกันและอีกส่วนจะเป็นการตรวจพบความผิดปกติจากการตรวจร่างกายของแพทย์โดยเฉพาะความผิดปกติจากการตรวจร่างกายระบบประสาทที่ทำให้ทราบการวินิจฉัยตั้งแต่ก่อนส่งตรวจด้วยซ้ำไป การส่งตรวจทางรังสีวิทยาจึงเป็นการยืนยันการวินิจฉัยและมีส่วนสำคัญในการติดตามอาการของโรค

       ยังเหลือเรื่องการรักษาอาการปวดศีรษะซึ่งเป็นตอนสุดท้ายของอาการปวดศีรษะ ว่าง ๆ ผมจะมาเล่าให้ฟังอีกนะคับ 

งานแต่งงานกับการมีชีวิตคู่

    

     ช่วงนี้ผมมีแผนการไปร่วมงานแต่งงานเพื่อนหลายคน รู้สึกว่าปีนี้จะมีเพื่อนแต่งงานกันหลายคู่ตั้งแต่ต้นปี สำหรับผมโอกาสแบบเพื่อนผมคงไม่มี งานแต่งงานมีทั้งงานของเพื่อนสมัยมัธยม งานของเพื่อนสมัยเรียนแพทย์เชียงใหม่ หลายงานเลยทีเดียว เมื่อวานนี้ก็พลาดไปงานเพื่อนสมัยเรียนแพทย์เชียงใหม่เนื่องจากมีเหตุฉุกเฉินที่ปลีกตัวไปไม่ได้ หากนั่งนึกดูตามหลักเศรษฐศาสตร์และการลงทุนแล้วพบว่า เราต้องมีค่าใช้จ่ายในการไปร่วมงานมากเลยทีเดียว งานเหล่านี้ลักษณะเหมือนการระดมทุนให้สำหรับผู้จัดงาน สำหรับผู้ร่วมงานและร่วมสมทบทุนจะเป็นการลงทุนที่ขาดทุนเสมอ ๆ โอกาสในการได้กำไรแทบจะไม่มี ยกเว้นว่าเราจะมีการจัดงานลักษณะเดียวกันมากกว่างานที่เราเข้าไปร่วมงาน แต่โอกาสเช่นนี้เป็นไปได้น้อยมากในคนคนหนึ่งที่จะจัดงานมากกว่างานที่เราไปร่วม เพราะหากเราจะไม่ไปร่วมงานใครเลย คนอื่น ๆ ก็อาจจะไม่มาร่วมงานเราด้วยเช่นกัน เราคงเคยได้ยินว่าค่าใช้จ่ายส่วนนี้ก็คือ ภาษีสังคม 

     จริง ๆ แล้วเรื่องค่าใช้จ่ายในการไปร่วมงานผมคิดว่าคงไม่ใช่ปัญหาใหญ่สำหรับหลาย ๆ คน สำหรับผมก็เช่นกัน เรื่องค่าใช้จ่ายไม่ใช่ประเด็นสำคัญของผมเลย เพียงแค่อยากเล่าถึงความเป็นจริงของเรื่องเหล่านี้เท่านั้นเอง ผมอยากไปร่วมงานเพื่อนผมทุก ๆ คนที่ผมทราบข่าวและมีเวลาว่างที่จะไปได้ เหตุผลสำคัญอย่างหนึ่งคือผมอยากไปเจอเพื่อนผมหลังจากที่พวกเราไม่ได้เจอกันมานาน มันมีความรู้สึกดีเสมอที่พวกเราได้เจอกัน บรรยากาศเช่นนี้ผมอยากเก็บมันไว้ให้ได้มากที่สุดเท่าที่ผมสามารถจะทำได้และโอกาสของผมจะเอื้ออำนวย  ผมยินดีกับเพื่อน ๆ ที่ได้แต่งงานเสมอ ๆ การแต่งงานบางคนอาจจะคิดว่ามันเป็นการประสบความสำเร็จในเรื่องความรัก สำหรับผมที่ไม่ใช่ผู้เชี่ยวชาญในเรื่องความรัก คิดว่า มันเป็นเรื่องของการเริ่มต้นของความรักรูปแบบชีวิตคู่มากกว่า ความสำเร็จสำหรับเรื่องนี้เป็นสิ่งที่บอกยากเพราะเป้าหมายของแต่ละคนในเรื่องการมีชีวิตคู่มันต่างกัน ถึงแม้ว่า วันนี้เราอาจจะบอกว่าเราประสบความสำเร็จแล้ว แต่ความล้มเหลว มันอาจจะเป็นวันพรุ่งนี้ก็ได้ จึงเป็นเรื่องที่มีความผันแปรสูง อยู่ที่คนสองคนว่าจะจัดการปัญหาที่จะนำไปสู่ความล้มเหลวได้อย่างไร 

     เราเคยเรียนกันมาว่ามนุษย์เป็นสัตว์สังคม เราจึงต้องการอยู่ร่วมกับคนอื่น การอยู่คนเดียวโดดเดี่ยวเดียวดายมันทำให้เราอยู่อย่างลำบาก แต่การที่อยู่ร่วมกับคนจำนวนมากเกินพอดีมันก็เกิดปัญหาอีกเช่นกัน ความพอดีอยู่ที่ไหนขึ้นอยู่กับคนคนนั้นจะนิยามมัน ความรักและการมีชีวิตคู่เป็นสิ่งที่มนุษย์เราต้องการในฐานะที่เราเป็นสัตว์สังคม ก็ด้วยเหตุที่เราไม่ต้องการอยู่คนเดียว อย่างน้อยก็ขอให้มีใครสักคนอยู่ด้วย แต่เรื่องความรักและการชีวิตคู่แล้วมีกันอยู่สามคนในแบบสามีภรรยาหรือแบบคู่รัก คงไม่ใช่นิยามของชีวิตคู่ มันจะกลายเป็นชีวิตคี่ไปเสียแล้ว หรือแม้จะมีสี่คนหรือหกคนซึ่งก็ถือว่าเป็นคู่ แต่มันก็คงไม่ใช่ชีวิตคู่ตามนิยามของคนทั่วไป และมันจะนำมาซึ่งปัญหาสำคัญ ๆ ตามมา ดังนั้นการที่พวกเราเป็นสัตว์สังคมต้องการอยู่ร่วมกับคนอื่นจึงต้องมีขอบเขตของความสัมพันธ์เสมอ เราจึงจะอยู่กันอย่างมีความสุข สำหรับผมคงมีชีวิตคี่ อยู่อย่างโดดเดี่ยว แต่ยังมีความต้องการของความเป็นสัตว์สังคม ต้องการความสัมพันธ์กับคนอื่นในรูปแบบครอบครัว เพื่อน เพื่อนร่วมงาน ถึงแม้ว่าผมคงไม่มีโอกาสมีชีวิตคู่เหมือนเพื่อน ๆ ของผมและผมคงไม่พยายามค้นหาจนผมต้องทุกข์ใจ ถึงอย่างไรความสุขของการมีชีวิตคี่มันก็มีได้อย่างที่ผมมีอยู่ทุกวันนี้ 

9 สัญญาณอันตรายของอาการปวดศีรษะ

    
    ก่อนที่ผมจะเล่าเรื่องการตรวจทางห้องปฏิบัติการ และการตรวจทางรังสีวิทยาในผู้ป่วยที่มีอาการปวดศีรษะ ผมขอนำเสนอข้อมูลที่น่าสนใจ และเป็นประโยชน์จากศูนย์สมอง และระบบประสาท โรงพยาบาลเวชธานีเกี่ยวกับสัญญาณอันตรายของอาการปวดศีรษะ สำหรับใครที่ปวดหัวบ่อย ๆ ลองสังเกต 9 สัญญาณอันตรายที่จะกล่าวต่อไปนี้กันดูนะครับ เริ่มจาก

1. โรค และอาการเจ็บป่วยทางกายอื่นๆ ที่เกิดร่วมกับอาการปวดศีรษะ เช่น มีไข้ หนาวสั่น เหงื่อออกตอนกลางคืน ปวดกล้ามเนื้อ น้ำหนักลด มีประวัติโรคมะเร็ง การติดเชื้อ หรือภาวะภูมิคุ้มกันบกพร่อง เช่น เอชไอวี ผู้ที่รับประทานยาบางประเภท เช่น ยาสเตียรอยด์ ยาละลายลิ่มเลือด ยาลดภูมิคุ้มกัน ประวัติเหล่านี้บ่งบอกถึงโรคติดเชื้อ การอักเสบ และการแพร่กระจายของมะเร็ง

2. อาการแสดงผิดปกติทางระบบประสาท ได้แก่ พฤติกรรม หรือบุคลิกภาพเปลี่ยนจากเดิม แขนขาอ่อนแรง ชา หรือการรับรู้ประสาทสัมผัสผิดปกติ การมองเห็นหรือการได้ยินผิดปกติ

3. อาการปวดศีรษะที่เริ่มต้นหลังตื่นนอน มักบ่งบอกถึงภาวะความดันในกะโหลกศีรษะสูงกว่าปกติ

4. อาการปวดศีรษะที่เกิดขึ้นรุนแรงอย่างเฉียบพลัน ซึ่งมักใช้เวลาเป็นเสี้ยววินาที บ่งบอกถึงภาวะวิกฤตของหลอดเลือดสมอง ทั้งเส้นเลือดสมองตีบ และแตก

5. อาการปวดศีรษะครั้งแรกหลังอายุ 50 ปี แม้ว่าโรคปวดศีรษะปฐมภูมิหลาย ๆ ชนิดอาจเริ่มต้นครั้งแรกหลังอายุ 40-50 ปี แต่อายุที่มากขึ้นมักสัมพันธ์กับโรคอื่นๆ ที่อาจจะเป็นสาเหตุของอาการปวดศีรษะได้ เช่น ก้อนเนื้องอก การติดเชื้อของระบบประสาทส่วนกลาง การอักเสบของหลอดเลือด ดังนั้นใครที่มีอาการปวดศีรษะครั้งแรกหลังอายุ 50 ปี จึงควรได้รับการเอกซเรย์สมองทุกราย ถึงแม้ว่าจะไม่พบความผิดปกติจากการตรวจร่างกายทางระบบประสาท
โรคปวดศีรษะปฐมภูมินั้น ไม่ใช่อาการปวดศีรษะที่มีผลจากการรับยา แต่เป็นการปวดศีรษะจากความเครียด ไมเกรน อาการปวดหัวแบบผสม และปวดแบบชุด ๆ

6. ลักษณะอาการปวดศีรษะต่างจากอาการปวดศีรษะที่เป็นประจำ โดยเฉพาะอาการปวดศีรษะที่รุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ โดยที่ไม่มีช่วงเวลาหายปวด หรือมีความถี่และความรุนแรงมากขึ้น

7. อาการปวดศีรษะที่แย่ลงเมื่อไอจามหรือเบ่ง มักสัมพันธ์กับความดันในกะโหลกศีรษะสูงขึ้นเช่นกัน

8. อาการปวดศีรษะที่แย่ลง เมื่อมีการเปลี่ยนท่าทาง เช่น ปวดมากขึ้นเมื่อยืน นอน หรือเมื่อมีการเคลื่อนไหวของศีรษะและคอ อาจเกิดจากความผิดปกติของระบบน้ำในโพรงสมองและไขสันหลัง หรือกระดูกต้นคอ

9. อาการปวดศีรษะที่เกิดขึ้นข้างเดียวตลอดเวลา หรือมักปวดบริเวณด้านหลังของศีรษะ แสดงถึงพยาธิสภาพที่อาจเกิดอยู่บริเวณนั้นของศีรษะ หากเป็นอาการปวดศีรษะทั่วไปมักมีการสลับข้างซ้ายขวาบ้าง แต่มักพบว่า จะปวดข้างใดข้างหนึ่งมากกว่าอีกข้าง
     ท่านใดที่มีอาการปวดศีรษะอยู่แล้ว หรือปวดศีรษะครั้งแรกแล้วมีสัญญาณอันตรายดังที่ได้กล่าวข้างต้น ไม่ควรปล่อยทิ้งไว้นาน ถึงแม้อาการของโรคปวดศีรษะจะไม่เป็นอันตราย แต่การรักษาอย่างถูกต้องเป็นสิ่งสำคัญที่ทำให้คุณภาพชีวิตดีขึ้นได้ ทางที่ดีควรหมั่นสังเกตสัญญาณอันตราย หรือความผิดปกติที่เกิดขึ้น นั่นจะช่วยให้การวินิจฉัย และรักษาโรคได้ทันท่วงที

อาการปวดศีรษะ (17 ก.ย. 2555)

     ผมมีอาการปวดศีรษะบ่อย ๆ เป็น ๆ หาย ๆ อยู่หลายปี ตั้งแต่ตอนที่ยังเป็นนักศึกษาเเพทย์ ตอนเเรกไม่ทราบว่าสาเหตุเกิดจากอะไร เคยคิดเหมือนกันว่าตนเองจะเป็นโรคร้ายแรงอะไรหรือเปล่า ที่น่ากลัวโรคหนึ่งคือ เนื้องอกในสมอง แต่เมื่อลองพิจารณาสาเหตุของโรคและการสังเกตด้วยตัวเองจึงพบว่า ผมสายตาสั้น ทำให้ต้องเพ่งอย่างมากเพื่อจะมองให้ชัดในระยะไกลหรือตอนนั่งฟังบรรยายหรือการนำเสนองานวิชาการจนรู้สึกปวดศีรษะมากเวลาใช้สายตา ทั้ง ๆ ที่ผมเคยมองชัดเจนมาตลอดตั้งแต่เด็กจนอายุ 20 กว่าปี และครอบครัวก็ไม่มีใครสายตาสั้นมาก่อน สาเหตุหนึ่งผมคิดว่าเนื่องมาจากผมใช้สายตาจ้องจอคอมพิวเตอร์อย่างหนักทั้งทำงานและเล่นเกมส์ตอนที่เป็นนักศึกษาแพทย์ กว่าจะได้มาตรวจสายตาเวลามันล่วงเลยมาถึงตอนทำงานแล้วในปีที่ 3 มีอยู่ครั้งหนึ่งเมื่อประมาณ 4 ปีที่แล้วผมขับรถชนด้านข้างของรถกระบะที่วิ่งผ่านสี่แยกในโรงพยาบาล โดยที่ผมไม่ทันได้มอง ผมคิดว่าสาเหตุคงเป็นจากเรื่องสายตาสั้นด้วยอย่างแน่นอน ตอนนั้นต้องใช้เวลาซ่อมรถตัวเองประมาณ 1 เดือน และต้องซ่อมให้กับรถกระบะคันนั้นอีกด้วย ตั้งแต่วันนั้นทำให้ผมเริ่มสนใจกับสายตาของตัวเองมากขึ้น ผมจึงไปวัดสายตาและพบว่าสายตาสั้นจำเป็นต้องตัดแว่นสายตา หลังจากใส่แว่นตาใหม่ผมมองโลกรอบ ๆ กายมันช่างคมชัดเสียจริงราวกับว่าเป็นโลกใหม่ที่แสนจะสดใส อาการปวดศีรษะที่ผมเป็นอยู่มันหายไปโดยปริยาย ช่วงปีสองปีก่อนผมมีอาการปวดศีรษะอีกเล็กน้อย ผมพบว่าสายตาผมสั้นลงจึงต้องเปลี่ยนแว่นตาใหม่ อาการปวดจึงหายไป อาจจะมีอาการปวดบ้างเวลานอนดึกแต่ต้องตื่นเช้า แต่พอได้นอนเต็มที่อาการจะดีขึ้น หรือเวลาอยู่ในบริเวณที่มีอากาศร้อน หรือเวลาไม่สบายแต่เมื่อสาเหตุเหล่านั้นหายไปอาการจะดีขึ้นได้เอง

     ผมเล่าเรื่องอาการปวดศีรษะของตัวเองเนื่องจากเรื่องเล่าต่อไปจากนี้จะเป็นเรื่องของอาการปวดศีรษะที่ผมคิดว่าคนที่อ่านเรื่องของผมต้องเคยมีประสบการณ์ปวดศีรษะมาก่อนอย่างแน่นอน อาการนี้เราเรียกกันง่าย ๆ ว่า ปวดหัว คนไข้ที่มาพบแพทย์ด้วยอาการปวดศีรษะส่วนใหญ่เนื่องมาจากอาการปวดที่เป็นอยู่ไม่ดีขึ้นเมื่อทำการพักหรือรับประทานยาแก้ปวดหรือบางคนอาจมีอาการปวดมากขึ้นมาทันทีและมีความทุกข์ทรมานจนทนไม่ไหว หลายคนมีความเป็นกังวลมากกับอาการปวดของตนเองกลัวว่าจะเป็นโรคร้ายแรง อย่างเช่น เลือดออกในสมอง เนื้องอกในสมองอย่างที่ผมกล่าวมา ผมคิดว่า อาการกังวลของเขาเหล่านั้นไม่ผิดเสียทีเดียว บ่อยครั้งผมพบว่าเป็นอย่างที่คนไข้สงสัย และทำให้หมอที่ตรวจถึงกับเสียความมั่นใจเลยทีเดียว แต่ถึงอย่างไรก็ตามมีโรคที่เป็นสาเหตุของอาการปวดศีรษะที่พบบ่อยกว่าโรคดังกล่าวมาก เรามาดูกันว่าเรื่องราวเป็นอย่างไรบ้าง

     อาการปวดศีรษะเกิดจากการรับรู้ความเจ็บปวดของสมองส่วนที่ทำหน้าที่รับความรู้สึก ซึ่งมีการรับสัญญานความเจ็บปวดจากบริเวณต่าง ๆ ของศีรษะผ่านทางเส้นประสาทรับความรู้สึก ดังนั้นเวลาเกิดความเจ็บป่วยหรือเกิดปัญหาขึ้นกับอวัยวะที่เป็นส่วนประกอบของศีรษะหรือหัวของเรา สัญญาณความเจ็บปวดที่ถูกส่งไปยังสมองจะได้รับการแปลความหมายเป็นความเจ็บปวดตามบริเวณต่าง ๆ เหล่านั้น ซึ่งอาจจะมีการแปลความหมายเป็นอาการปวดบริเวณใกล้เคียงหรือเป็นลักษณะอาการปวดร้าวได้เช่นกัน ดังนั้นเวลาหมอที่ตรวจจะให้การวินิจฉัยโรคส่วนหนึ่งจะคิดถึงสาเหตุตามอวัยวะของศีรษะที่คนไข้ปวด เต่ยังมีการวินิจฉัยที่หมออาจคิดถึงโรคตามกลุ่มโรคที่เป็นไปได้เช่น เนื้องอกของอวัยวะบริเวณศีรษะ อุบัติเหตุที่ศีรษะ การติดเชื้อ โรคหลอดเลือดสมอง และ ความผิดปกติของเลือด เป็นต้น

     โรคที่พบบ่อยในคนไข้ที่มาด้วยอาการปวดศีรษะร้อยละ 80-90 พบว่าเกิดจากโรคปวดศีรษะจากความเครียด (Tension Headache) อาการปวดศีรษะจากความเครียด เป็นภาวะที่พบได้บ่อยมากในคนทั่วไป โดยมีสาเหตุมาจากความเครียด พบในผู้ใหญ่มากกว่าเด็ก และพบในผู้หญิงมากกว่าผู้ชาย ซึ่งสาเหตุมีหลายอย่าง เช่น ทำงานหนัก ใช้สมองมาก อารมณ์เครียด กังวลใจหรือ นอนหลับไม่เพียงพอ เป็นต้น ทำให้มีอาการปวดตึงของกล้ามเนื้อตรงต้นคอและรอบ ๆ ศีรษะ และเกิดอาการปวดศีรษะตามมา แต่โรคนี้หมอที่ตรวจควรต้องตรวจหาว่าไม่ใช่โรคร้ายแรงอื่น ๆ ออกไปก่อนจึงจะให้การวินิจฉัยโรคนี้ได้ ด้วยเหตุที่โรคนี้เป็นโรคที่ไม่รุนแรง เมื่อได้รับการพักผ่อน หรือรับประทานยาลดอาการปวด อาการจะดีขึ้น แม้ว่าโรคนี้จะพบบ่อยและเป็นโรคที่ถูกวินิจฉัยมากที่สุด แต่ยังมีโรคที่เหลือที่พบน้อยกว่ามากและเป็นโรคที่รุนแรงจำเป็นต้องได้รับการรักษาอย่างเร่งด่วน การตรวจร่างกาย การตรวจทางห้องปฏิบัติการ และการตรวจทางรังสีวิทยาตามข้อบ่งชี้ จึงมีส่วนสำคัญในการช่วยในการวินิจฉัยเช่นกัน

     ในส่วนการตรวจร่างกายคนไข้ที่มาด้วยอาการปวดศีรษะ การตรวจที่สำคัญอย่างหนึ่งคือการตรวจระบบประสาท ซึ่งมีทั้งการตรวจกำลังของกล้ามเนื้อ การรับความรู้สึก การตรวจปฏิกิริยาการสะท้อนกลับหรือที่เรียกว่า รีเฟล็กซ์ และมีการตรวจร่างกายของระบบประสาทในรูปแบบอื่น ๆ อีกมากตามอาการของโรคตามที่หมอที่ตรวจสงสัย ผมคิดว่าการตรวจร่างกายของหมอกับคนไข้ที่มาด้วยอาการปวดศีรษะหลายครั้งยังขาดการตรวจระบบประสาทที่สำคัญ หลายโรคสามารถวินิจฉัยได้จากการตรวจระบบประสาทอย่างละเอียด ด้วยเหตุผลของจำนวนคนไข้ที่มากในโรงพยาบาลของรัฐทำให้การระบบประสาทขาดหายไปและเนื่องจากการตรวจร่างกายในระบบนี้จะต้องใช้เวลาในการตรวจที่นานจึงทำให้บางครั้งอาจเกิดการวินิจฉัยที่ไม่ตรงกับโรคที่ผู้ป่วยเป็น ในโรงพยาบาลเอกชนหลายแห่งผู้ป่วยที่มีอาการปวดศีรษะจะถูกตรวจโดยแพทย์เฉพาะทางโรคระบบประสาทและสมอง ซึ่งมีความเชี่ยวชาญและประสบการณ์ในการวินิจฉัยโรคและการตรวจร่างกายของระบบประสาท นอกจากจากนี้ยังมีเวลาในการตรวจมากกว่าแพทย์ในโรงพยาบาลของรัฐ ทำให้คนไข้กลุ่มนี้มีโอกาสในการค้นพบโรคที่ตนเองเป็นได้มากกว่าแต่ก็ต้องแลกกับค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้น ผมคิดว่าการตรวจที่มีข้อจำกัดเป็นอุปสรรคสำคัญในการให้การวินิจฉัยโรค ไม่ว่าจะเป็นเรื่องเวลา เรื่องประสบการณ์ของหมอหรือเรื่องอื่น ๆ อีกหลายเรื่องก็ตาม แต่การจะแก้ปัญหานี้จำเป็นต้องมีจำนวนหมอที่ทำการตรวจรักษาเพิ่มมากขึ้นกว่าที่เป็นอยู่ ซึ่งขณะนี้เป็นเรื่องยากที่จะมีการผลิตแพทย์เพิ่มด้วยเหตุผลหลายประการ

     แม้ว่าหมอที่ตรวจจะพบกับอุปสรรคหลายอย่าง ไม่ว่าจะเป็นงานหนัก มีเวลาตรวจคนไข้แต่ละคนน้อย แต่หมอที่ตรวจทุกคนมีความตั้งใจดีและหวังเป็นอย่างยิ่งที่อยากจะให้คนไข้ของตนเองหายจากโรค สิ่งที่ทำให้กับคนไข้ ส่วนหนึ่งคืองานที่ต้องทำ อีกส่วนหนึ่งเป็นความรู้สึกที่อยากจะมอบสิ่งดี ๆ ให้กับใคร ๆ หลาย ๆ คน โดยที่หมอจะได้รับการเรียกว่าเป็น หมอเจ้าของไข้ แม้ว่าหมอคนนั้นจะความรู้น้อย ด้อยประสบการณ์ เวลาตรวจไม่ค่อยมี แต่สิ่งที่มีให้มันคือความปรารถนาดีต่อคนไข้เสมอ ผมคิดว่า หมอที่ตรวจทุกคนมีความภาคภูมิใจในการช่วยเหลือชีวิตคน สิ่งนี้มันอยู่ในความรู้สึกของพวกเราตลอดมา และมันเป็นสิ่งที่จะทำให้พวกเราทำสิ่งดี ๆ ให้กับคนไข้ตลอดไป

     ยังมีเรื่องการตรวจทางห้องปฏิบัติการณ์และการตรวจทางรังสีวิทยา ไว้ผมจะเล่าให้ฟังครั้งต่อไปนะครับ

ภารกิจเปลี่ยนวันตายเป็นวันเกิด (4 ก.ย. 2555)

     วันนี้เป็นวันครบรอบวันเกิดปีที่ 31 ของผม จะว่าไปแล้วมันก็เหมือนกับทุก ๆ วันที่ผ่านมาที่ผมต้องผ่านประสบการณ์ต่าง ๆ ในชีวิต และวันนี้มันก็ดำเนินไปเหมือนวันคล้ายวันเกิดของผมเมื่อปีก่อน ๆ สิ่งที่แตกต่างสำคัญคือ ผมแก่ขึ้นอีกหนึ่งปีและการที่ผมนั่งตอบขอบคุณทุกคำอวยพรที่ส่งมาให้ในขณะที่ปีก่อน ๆ ผมนั่งดูเฉย ๆ เพราะเมื่อเข้ามาดูตอนดึก ๆ มันมีเยอะมาก เลยโพสขอบคุณแบบเหมารวม ผมรู้สึกซาบซึ้งใจที่ยังมีคนนึกถึงผมอยู่และส่งความรู้สึกดี ๆ มาให้ ผมรู้สึกขอบคุณทุกคนจากใจจริง

     วันนี้ผมนั่งนึกถึงอดีตของตัวเองตั้งแต่ผมยังเด็กจนถึงปัจจุบัน มีเรื่องหนึ่งที่ผมคิดถึงมันเมื่อไหร่ผมมักจะมีความรู้สึกขนลุกขึ้นมาทุกที มันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับงานของผม มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับการมีชีวิตของคนที่กำลังจะตาย ผมเคยช่วยชีวิตคนที่กำลังจะตายนั่นคือหัวใจของเขาหยุดเต้นไปแล้วและสุดท้ายเขากลับมามีชีวิตต่อ เรื่องราวของคนที่มีชีวิตรอดกลับมาที่ผมยังจำแม่นยำส่วนใหญ่เป็นคนที่กลับมาดำเนินชีวิตต่อได้เหมือนอย่างคนปกติ บางคนผมจำเรื่องราวของเขาได้ไม่หมดแต่ก็พอจำได้คร่าว ๆ คนหนึ่งที่ผมจำได้แม่น เหตุการณ์เกิดเมื่อประมาณ 4-5 ปีก่อน เขาเป็นผู้ป่วยผู้ชายอายุประมาณ 30-40 ปี มีอาการหมดสติต่อหน้าต่อตาหัวใจเขาหยุดเต้น ผมและแพทย์เวรห้องฉุกเฉินช่วยกันปั้มหัวใจ ใส่ท่อช่วยหายใจ และช่วยช็อคด้วยไฟฟ้าตามแนวทางการรักษา ณ ขณะนั้น เขาถูกช็อคด้วยไฟฟ้าไปทั้งหมดน่าจะประมาณ 5-6 ครั้ง และได้ยากระตุ้นการเต้นของหัวใจและยารักษาอื่น ๆ สุดท้ายหัวใจเขากลับมาเต้นเป็นปกติอีกครั้ง เขาถูกนำส่งไปรักษาที่หอผู้ป่วยหนักโรคหัวใจและได้รับการรักษาต่อโดยแพทย์โรคหัวใจ วันต่อมาเขารู้ตัวรู้เรื่องดี และเขาอยู่โรงพยาบาลอีกไม่กี่วัน เขาสามารถกลับบ้านได้และดำเนินชีวิตเหมือนอย่างคนปกติทั้งที่ครั้งหนึ่งมัจจุราชเกือบนำตัวเขาไปแล้ว

     อีกคนเป็นผู้ป่วยผู้ชายอายุประมาณ 50 กว่าปีมาด้วยเรื่องหมดสติและมีหัวใจหยุดเต้นเช่นกัน คนนี้ถูกช่วยปั้มหัวใจนานกว่าสองชั่วโมงเนื่องจากยังมีสัญญาณของคลื่นไฟฟ้าหัวใจอยู่ ในขณะนั้นมีแพทย์โรคหัวใจอยู่ด้วย ท่านมีความอดทน สู้เต็มที่และช่วยเหลืออย่างเต็มที่ สุดท้ายหัวใจเขากลับมาเต้นได้เอง หลังจากให้การรักษาในหอผู้ป่วยหนักเขารู้ตัวและรู้เรื่องพอจำอะไรได้บ้างแต่ยังมีอาการหลงลืมอยู่

     อีกคนหนึ่งเป็นผู้ป่วยที่มาด้วยอาการหมดสติเช่นเดียวกันและหัวใจหยุดเต้น ผมจำไม่ได้ว่าเขาอายุประมาณเท่าไหร่ คนนี้ถูกช็อคด้วยไฟฟ้าไปประมาณ 20 กว่าครั้ง สุดท้ายหัวใจเขากลับมาเต้นเองและหลังการรักษาเขากลับมามีชีวิตอย่างคนทั่วไปได้อีก

     อีกคนหนึ่งเป็นเด็กวัยรุ่นอายุประมาณ 17-18 ปี ถูกยิงที่หน้าอก มาที่ห้องฉุกเฉินยังพอรู้เรื่องบ้างแต่หน้าซีดและหายใจอ่อนแรงมาก ขณะกำลังจะให้การช่วยเหลือ หัวใจเขาหยุดเต้นไปผมและแพทย์เวรห้องฉุกเฉินในวันนั้นช่วยกันปั้มหัวใจ ใส่ท่อช่วยหายใจ และให้ยากระตุ้นหัวใจ โชคดีของเด็กคนนี้ที่วันนั้นมีแพทย์ประจำบ้านแผนกศัลยกรรมชั้นปีที่ 3 อยู่ในเหตุการณ์ด้วย แพทย์ท่านนั้นมาร่วมกันกู้ชีวิต ผู้ป่วยได้รับการช่วยเหลือโดยการผ่าตัดเปิดหน้าอกโดยทันทีที่ห้องฉุกเฉินจากแพทย์แผนกศัลยกรรม ผมเข้าช่วยเหลือในการผ่าตัดครั้งนี้ การผ่าตัดเปิดหน้าอกจะเห็นถึงเนื้อปอดและหัวใจ พวกเราใช้มือช่วยบีบหัวใจโดยตรง แพทย์ท่านนั้นช่วยเย็บซ่อมและผูกเส้นเลือดในเนื้อปอดที่มีการฉีกขาดและมีเลือดออก การช่วยเหลือเป็นไปด้วยดี หัวใจผู้ป่วยกลับมาเต้นเองได้อีกครั้ง การช่วยเหลือใช้เวลาไม่น่าจะเกินสิบห้านาทีหลังจากนั้นผู้ป่วยถูกนำตัวเข้าห้องผ่าตัดอย่างเร่งด่วน ผู้ป่วยนอนอยู่โรงพยายาลอีกไม่นานและได้รับอนุญาตให้กลับบ้าน กลับไปดำเนินชีวิตตามปกติ

     ล่าสุดเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ เมื่อวานนี้เขาถูกส่งลงมาจากหอผู้ป่วยในเพื่อมาทำหัตการณ์ที่ห้องฉุกเฉิน พอผมได้เห็นหน้าเขาผมรู้สึกขนลุกขึ้นมาทันที คนนี้เป็นผู้ป่วยชายอายุ 50 กว่าปี ประสบอุบัติเหตุถูกไฟฟ้าดูดขณะบังคับรถเครนเนื่องจากเครนไปเกี่ยวสายไฟที่ขาดอยู่ เขาถูกนำส่งมาที่ห้องฉุกเฉินด้วยอาการหมดสติและหัวใจหยุดเต้นมีแผลไหม้ที่มือและเท้า เหตุการณ์เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ประมาณสิบนาที ผมช่วยกู้ชีวิตเขาขึ้นมา เขาได้รับการปั้มหัวใจ ใส่ท่อช่วยหายใจ ได้รับยากระตุ้นหัวใจและยาอื่นอีกหลายตัว เขาถูกช็อคด้วยไฟฟ้าทั้งหมดสามครั้ง การช่วยครั้งนี้สำเร็จด้วยดี หัวใจของเขากลับมาเต้นเองได้อีกครั้ง เขาถูกนำตัวไปรักษาต่อที่หอผู้ป่วยหนัก แพทย์ประจำหอผู้ป่วยดูแลรักษาเขาต่อ เขาถูกรักษาโดยการทำให้อุณหภูมิของร่างกายต่ำกว่าปกติและทำให้อยู่ในภาวะโคม่าอยู่ประมาณ 1 วัน หลังจากนั้น ทำให้อุณหภูมิร่างกายกลับมาอยู่ในภาวะปกติและหยุดยาที่ทำให้เขาอยู่ในภาวะโคม่า หลังจากนั้นอีกสองวันเขารู้สึกตัวดี รู้เรื่อง จำเรื่องราวของตัวเขาเองได้ และได้รับการถอดท่อช่วยหายใจ หลังจากอาการดีขึ้นเขาถูกย้ายขึ้นไปรักษาต่อที่หอผู้ป่วยใน ตอนนี้เขายังมีอาการอ่อนแรงช่วงล่างของร่างกาย และยังมีแผลไฟไหม้ที่มือและเท้าที่ยังต้องรักษาต่อไปอีกนาน เมื่อวานที่ผมเห็นเขาผมเข้าไปทักทายและถามไถ่อาการ ด้วยความรู้สึกที่ตื่นเต้นและขนลุก ผมคิดว่าเขาคงไม่ทราบว่าใครบ้างที่ได้ช่วยเขาตอนที่มาที่ห้องฉุกเฉิน ไม่มีใครที่ต้องการแสดงตนในเรื่องนี้ ทุกคนช่วยด้วยความเต็มใจและหวังว่าคนที่ช่วยจะกลับฟื้นขึ้นมามีชีวิตอีกครั้ง ผมนึกถึงเรื่องนี้ทีไรความรู้สึกแบบเดิม ๆ มันเข้ามาทุกที

     ผมคิดว่าเรื่องราวการทำงานของผมหลายครั้งมันเป็นการทำให้คนที่กำลังจะตายได้เกิดใหม่อีกครั้ง วันที่เขาได้มีชีวิตใหม่มันอาจจะเป็นวันตายของเขามาก่อนแต่มันกลับกลายเป็นวันเกิดของเขาอีกวันหนึ่ง งานของพวกผมจึงเป็นงานที่พยายามเปลี่ยนวันตายของคนคนหนึ่งให้กลับมาเป็นวันเกิดอีกครั้ง มันจะเป็นการฝืนกฎธรรมชาติหรือเปล่า อันนี้ผมไม่รู้ครับ

ทางเดินชีวิตกับธุรกิจเครือข่ายขายตรง (3 ก.ย. 2555)

     สัปดาห์ก่อนผมได้มีโอกาสคุยกับเพื่อนที่ผมเคยเล่าให้ฟังครั้งก่อน เรื่องหลัก ๆ ที่คุยกันเป็นเรื่องที่ผมคาดการณ์ไว้อยู่แล้ว เพื่อนผมชวนทีมงานที่ร่วมทำธุรกิจกับเขาและพี่ที่ดูแลธุรกิจระดับร้อยล้านและมีทรัพย์สินระดับร้อยล้านที่เขาร่วมงานมาด้วย เราคุยถึงการทำธุรกิจเครือข่ายขายตรงของบริษัทใหญ่บริษัทหนึ่ง ผมนั่งฟังเรื่องราวต่าง ๆ ที่เพื่อนผมและพี่ที่เขาร่วมงานด้วยเล่าให้ฟัง ผมคิดว่าธุรกิจนี้เป็นธุรกิจที่ดีธุรกิจหนึ่งที่สามารถทำให้เรามีอิสรภาพทางการเงินได้เช่นกัน ผมทราบว่ามีคนที่ตั้งใจทำธุรกิจนี้แล้วประสบความสำเร็จไม่น้อยเลยทีเดียวและเขามีรายได้ไปตลอดแม้ว่าเขาจะหยุดทำธุรกิจแล้วก็ตาม และธุรกิจนี้ยังเป็นมรดกให้กับทายาทที่รับช่วงการทำธุรกิจต่อได้อีกด้วย ผมพิจารณารูปแบบธุรกิจนี้แล้ว ผมเห็นว่ามันมีความมั่นคงในระดับที่ดี จริง ๆ ผมเคยฟังเรื่องราของธุรกิจนี้มาก่อนแต่ครั้งนั้นผมไม่ได้ตัดสินใจร่วมทำธุรกิจ ครั้งนี้ก็เช่นกันผมตัดสินใจไม่ร่วมทำธุรกิจกับเพื่อนผม

     ผมคิดว่าทางเดินไปสู่ความสำเร็จของแต่ละคนไม่เหมือนกัน บางครั้งเราอาจจะมองว่าทางเดินทางหนึ่งนั้นเป็นทางที่นำเราไปสู่ความสำเร็จได้และเป็นทางที่มีคนหลายคนเดินตามทางนั้นแล้วเราเห็นผลลัพธ์ที่ดีมากมาย แต่เราจะมั่นใจได้อย่างไรว่าทางเดินนั้นมันเป็นทางที่เหมาะสำหรับเรา บางคนอาจจะบอกว่าเราก็ต้องลองเดินไปตามทางนั้นก่อนแล้วหากมันเป็นทางที่ "ใช่" โอกาสของความสำเร็จของเราจะอยู่อีกไม่ไกล ผมคิดว่าความเห็นนี้มีส่วนจริงอยู่ไม่น้อย ที่เราอาจจะลองทำในสิ่งที่คนอื่นทำเเล้วประสบความสำเร็จเพราะมันเห็นผลอยู่แล้วและยังมีแนวทางให้เราเดินตามอีกด้วย แต่ในบางครั้งการที่เรารู้จักตัวเองตั้งแต่แรกแล้วสามารถหาทางเดินไปสู่ความสำเร็จที่เป็นทางของเราเองและเป็นสิ่งที่เราชอบด้วย ผมเห็นว่ามันจะทำให้เราทำมันได้ดีด้วยเหตุที่เราชอบมันอยู่เป็นทุนเดิมและมันจะเป็นแรงจูงใจสำคัญในการทำให้สำเร็จ

     ธุรกิจที่เพื่อนผมทำอยู่ก็เช่นเดียวกัน มันเป็นธุรกิจที่ดีในความเห็นผม แต่มันไม่ใช่ตัวตนของผม โดยส่วนตัวผมมักจะไม่ทำในสิ่งที่ไม่ใช่ตัวผมด้วยเหตุที่ผมจะทำมันได้ไม่ดี การพยายามทำในสิ่งที่ตนเองไม่ชอบไม่ถนัดมันอาจจะต้องใช้เวลาในการเรียนรู้นาน บางคนทนทำมันจนกลายเป็นสิ่งที่ชอบและทำได้สำเร็จ ผมชื่นชมคนเหล่านั้นที่เขามีความพยายามสูง แต่นั่นคงจะไม่ใช่ตัวผม ผมศึกษาทางเดินไปสู่ความสำเร็จในรูปแบบของผม ในทางที่ผมเลือก ตอนนี้มันกำลังดำเนินไปได้ด้วยดี ผมคิดว่ามันเป็นทางที่ "ใช่" สำหรับผมแล้ว ผมจึงทุ่มเทกับมันตามความรู้ความสามารถที่ผมมี

     ธุรกิจที่เพื่อนผมทำอยู่มีการแนะนำโดยมีแรงจูงใจสำคัญหลายอย่าง ที่ผมพอสรุปประเด็นสำคัญเรื่องหนึ่งคือความอยากของคน ไม่ว่าจะเป็นความอยากได้ อยากมี อยากเป็น อย่างเช่นคนที่ประสบความสำเร็จมีหรือได้รับมาก่อนแล้วและมีแนวคิดว่ามันคือความสุขในชีวิต สำหรับตัวผมแล้วผมไม่ได้คิดว่าการมีทรัพย์สินมากมายเหมือนคนอื่นหรือมีชีวิตที่สะดวกสบายเป็นความสุขทั้งหมดของชีวิตผม มันอาจจะจริงสำหรับหลาย ๆ คน บางครั้งการที่เราได้ทำอะไรที่ยากลำบากหรือเหน็ดเหนื่อยแต่สิ่งที่ทำนั้นมันกลับเป็นประโยชน์อย่างใหญ่หลวงให้กับใครสักคนหรือเป็นประโยชน์กับส่วนรวมแม้มันจะไม่ได้มีราคาค่างวดหรือได้ค่าแรงมาก็ตามแต่มันกลับทำให้เรามีความสุขมากกว่าความสะดวกสบายของเราเสียอีก นี่จึงเป็นแนวคิดหนึ่งที่ผมคิดว่าแต่ละคนคงมีความเห็นไม่เหมือนกัน

    โดยส่วนตัวถึงแม้ผมไม่ได้คิดว่าการมีทรัพย์สินมากมายทำให้เรามีความสุขกับทุกเรื่องในชีวิต แต่การมีทรัพย์สินในระดับที่มีอิสรภาพทางการเงินมันก็ทำให้เราทำอะไรที่เป็นความสุขสำหรับเราได้ง่ายกว่าคนทั่ว ๆ ไป สำหรับตัวผมการได้ใช้เงินจำนวนมากไม่ใช่ความสุขในชีวิต แต่การได้เก็บเงิน ออมเงิน หรือการบริหารเงินออมของผมให้มันงอกเงยมันกลับเป็นความสุขอย่างหนึ่งของผมพอ ๆ กับการสร้างรายได้ประจำให้เพิ่มขึ้น นี่เป็นแนวคิดในเรื่องความสุขในชีวิตผมที่มันไม่ได้ขึ้นกับการได้ใช้เงินหรือมีเงินจำนวนมากเพื่อความสะดวกสบายเหมือนกับที่หลายคนคิดและต้องการ

     การพูดคุยกันครั้งนี้ยาวนานกว่าสามชั่วโมง สุดท้ายผมได้รับหนังสือเล่มหนึ่งที่เป็นอัตชีวประวัติของคนที่ประสบความสำเร็จในการทำธุรกิจนี้มาอ่าน ผมอ่านหนังสือเล่มนี้จนจบและเข้าใจตัวธุรกิจดีขึ้น ผมได้คุยกับเพื่อนผมทางโทรศัพท์อีกครั้งโดยย้ำถึงการตัดสินใจที่แน่วแน่ของผม และความตั้งใจของผมที่แค่อยากจะรับรู้และเข้าใจธุรกิจนี้และให้โอกาสเพื่อนผมทำในสิ่งที่เขาอยากทำ เขาชวนผมไปร่วมกิจกรรมและการประชุมใหญ่ที่กำลังจะมาถึง อนาคตต่อไปจากนี้ผมจะไปร่วมกิจกรรมกับเขาหรือไม่ พวกเรา ๆ คงคาดเดากันได้ นะครับ

เพื่อนแพทย์เชียงใหม่กับเป้าหมายในชีวิต (24 ส.ค. 2555)

     ผมได้รับการติดต่อจากเพื่อนคนหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้ เขาเป็นเพื่อนที่เรียนจบแพทย์เชียงใหม่รุ่นเดียวกัน สมัยเรียนเรารู้จักพูดคุยกันไม่บ่อยนัก ไม่ถึงกับเป็นเพื่อนสนิท สมัยนั้นพวกเราคงไม่คิดว่าอนาคตของพวกเราจะเป็นเหมือนอย่างทุกวันนี้ ผมคิดว่าตอนนั้นพวกเราคิดจะเป็นแพทย์ที่จบมาทำงานในโรงพยาบาลเรียนต่อเฉพาะทางตามสาขาวิชาที่ตนเองสนใจ เป้าหมายคือเป็นแพทย์เฉพาะทางและทำงานเฉพาะด้านด้วยเหตุผลหลายอย่าง ที่สำคัญคือความเชื่อถือและความมั่นใจของผู้ป่วยและแพทย์ด้วยกันที่ขอคำปรึกษา
     ชีวิตการทำงานของแต่ละคนมันเดินทางมาถึงจุด ๆ หนึ่งที่ทำให้เราต้องตั้งเป้าหมายใหม่ด้วยเหตุผลของการรับรู้เรื่องราวที่อยู่นอกเหนือตำราหลาย ๆ เรื่อง เหตุผลของการสร้างครอบครัว เหตุผลของความต้องการความมั่นคงและมั่งคั่งในชีวิต ทำให้แต่ละคนเลือกที่จะทำงานเพื่อจะให้ตนเองเข้าสู่เป้าหมายใหม่ได้เร็วขึ้น ผมเป็นคนหนึ่งที่เปลี่ยนเป้าหมายของตนเองจากที่เคยจะเรียนต่อเฉพาะทางให้ถึงที่สุดเท่าที่มีการจัดหลักสูตรให้เรียนและทำงานวิชาการจนเป็นที่ยอมรับของสังคม เป้าหมายใหม่ของผมที่มันเปลี่ยนไปกลายเป็น การมีอิสรภาพทางการเงิน เนื่องจากผมเห็นว่า การที่เราจะมีเป้าหมายทั้งสองอย่างร่วมกันมันทำให้ผมเข้าสู่การมีอิสรภาพทางการเงินไม่เร็วนัก

     ผมคิดว่าเพื่อนของผมคนนี้ก็มีความคิดไม่ต่างกัน เขาทำงานในคลินิกแห่งหนึ่งที่ได้รายได้สูง มีการทำธุรกิจเครือข่ายขายตรงของบริษัทหนึ่งและเขาทำได้ดีเสียด้วย เขาเล่าให้ผมฟังเกี่ยวกับรุ่นพี่คนหนึ่งที่จากอดีตเป็นลูกชาวนา เรียนผู้ช่วยพยาบาล และมีความพยายามเรียนต่อจนจบพยาบาล ชีวิตของพี่คนนี้สู้ทนมาตลอด ปัจจุบันเขาควบคุมตูแลธุรกิจระดับร้อยล้าน และเพื่อนผมก็ได้ร่วมงานกับพี่คนนี้ พี่คนนี้เป็นคนหนึ่งที่มีเป้าหมายในชีวิตและเขาทำตามแผนการของเขาได้ดีมากด้วยเช่นเดียวกัน เป้าหมายของเพื่อนผมผมคิดว่าต้องมีเรื่องการมีอิสรภาพทางการเงินด้วยเช่นกัน และเหตุผลของเรื่องครอบครัวที่เขาต้องการสร้างครอบครัวให้มีความมั่นคง และให้ลูกของเขาได้รับการศึกษาที่ดีที่สุดในโรงเรียนนานาชาติ เป้าหมายของเขาตอนนี้มันกำลังเดินไปตามแผนการที่เขาตั้งไว้ นอกจากงานและธุรกิจที่เขาทำอยู่เขายังมีการลงทุนในทรัพย์สินอีกหลายประเภทที่ไม่ต่างจากที่ผมลงทุน

     ผมคิดว่าแนวคิดเราคล้าย ๆ กัน เราจึงหาโอกาสที่จะคุยกันสักวันหนึ่ง จริง ๆ ผมพอจะรู้วัตถุประสงค์ที่เขาอยากคุยกับผมแต่ยังไงเสียการได้พูดคุยกันมันเป็นโอกาสแลกเปลี่ยนความเห็นซึ่งกันและกัน สิ่งสำคัญที่ผมได้เรียนรู้จากเรื่องนี้มันคือเรื่องการตั้งเป้าหมายในชีวิต เป้าหมายของแต่ละคนคงแตกต่างกันออกไป หลายคนมีเป้าหมายเหมือนกับผมซึ่งมันทำให้พวกเราได้เจอกันและคุยด้วยความเข้าใจด้วยเหตุผลที่เราต้องการทำเป้าหมายของเราให้เป็นจริง แต่ไม่ว่าใครจะมีเป้าหมายอะไรใดๆก็ตาม การได้ทำตามแผนการที่วางไว้เพื่อไปสู่เป้าหมายของตนเองมันเป็นเรื่องสำคัญ เพราะการกำหนดเป้าหมายโดยไม่มีการวางแผนใดๆ ทำให้การประสบความสำเร็จในสิ่งที่เราต้องการตามเป้าหมายคงเป็นไปได้ยาก ใครที่มีเป้าหมายแล้วขอให้กำหนดแผนการไปสู่เป้าหมายและทำตามแผนการนั้นด้วยความมานะอดทนแล้วเราจะประสบความสำเร็จตามเป้าหมาย นะครับ

ชีวิตครูสอนคณิตศาสตร์ (20 ส.ค. 2555)

     วันนี้ผมมีนัดกับเพื่อนคนหนึ่ง เขาเป็นอาจารย์สอนวิชาคณิตศาสตร์ เรามีนัดคุยเรื่องการเริ่มต้นลงทุนในตลาดหลักทรัพย์ เพื่อนคนนี้ตั้งใจเดินทางมาจากแพร่เพื่อมาคุยเรื่องนี้กับผมโดยเฉพาะ ผมเริ่มเขียนในขณะที่กำลังนั่งคุยกับเขาอยู่ด้วย เขาบอกผมว่าให้บอกว่า เขาเป็นสาวพรหมจันทร์ แต่เพศสภาพของเขา คือ เพศชาย ผมนั่งหัวเราะและทำตามที่เขาขอ เพื่อนคนนี้เป็นคนอัธยาศัยดีเป็นคนที่ให้กำลังใจเพื่อนได้ดีมาก ผมนั่งคุยกับเขาผมมีแต่เรื่องสนุกสนานและทำให้ผมหัวเราะตลอดทั้ง ๆ ที่เรื่องที่คุยกันมันเคยเป็นเรื่องที่น่าเศร้ามาก่อนไม่ว่าจะเป็นเรื่องของเขาหรือเพื่อน ๆ ก็ตาม

     ผมรู้สึกสบายใจในหลาย ๆ เรื่องที่ผมเคยมีความกังวลใจมาก่อน เรื่องชีวิตของเพื่อนคนนี้น่าสนใจไม่น้อย เขาบอกผมว่าชีวิตเขาเริ่มต้นจากศูนย์ ครอบครัวไม่ได้ร่ำรวย พ่อแม่ส่งเสียเล่าเรียนส่วนหนึ่งอีกส่วนหนึ่งก็ได้จากกองทุนกู้ยืมเพื่อการศึกษา เขามีความตั้งใจเรียนและสามารถเรียนจบปริญญาโทและตอนนี้ก็กำลังใช้ทุนให้กับหน่วยงานที่ส่งเขามาเรียน เขาพยายามช่วยเหลือทางบ้านที่ยังมีหนี้สินที่ต้องจัดการและดูแลพ่อแม่โดยไม่ให้ท่านทำงานอีกแล้ว เขาพยายามออมเงินเพื่อการลงทุนและสร้างกิจการของตนเอง ตอนนี้เขาเปิดสถาบันกวดวิชามีการกวดวิชาเกือบทุกวิชามีรูปแบบการแนะนำและช่วยเหลือก่อนเข้ามหาวิทยาลัยกับนักเรียนที่มาเรียนด้วย มีการทำการตลาดที่น่าสนใจ ผมนั่งฟังแล้วเห็นโอกาสของการเติบโตของกิจการเขาที่ยังไม่มีใครทำแบบเขาในจังหวัด และตอนนี้กิจการมันไปได้ดีจริง ๆ มีการขยายห้องเรียนเพิ่มขึ้นเรื่อย ผมเห็นความตั้งใจของเขาที่ต้องการทำความฝันของเขาให้เป็นจริง เขาทำงานไม่มีวันหยุดมานานหลายปี เขารู้สึกเหนื่อยแต่ทุกอย่างที่ทำไปก็เพื่อครอบครัวของเขาเท่านั้น ความกตัญญูที่ผมได้รับรู้ผมรู้สึกซาบซึ้งใจอยู่ไม่น้อยแต่ก็ไม่ได้บอกเขาให้ทราบ เป้าหมายหลักของเขาตอนนี้คือต้องการเพียงแค่ชำระหนี้ของครอบครัวให้หมด

     ผมนั่งนึกถึงชีวิตของผม ในหลายเรื่องมันไม่ได้ต่างจากเพื่อนผมแต่เส้นทางการทำงานเราอาจจะต่างกัน ความคิดและความตั้งใจของเขามันคล้าย ๆ กับของผมแต่เขาอาจจะยังไม่ได้รับคำแนะนำและศึกษาเรื่องการลงทุนอย่างจริงจังเหมือนอย่างที่ผมทำอยู่ โดยที่เขาไม่รู้ว่าจะต้องเริ่มต้นอย่างไร นี่คงเป็นเหตุผลสำคัญที่ทำให้เขาตั้งใจมาหาผมโดยเฉพาะ เราคุยกันก่อนหน้านี้ไม่กี่วัน และเขาบอกว่าจะมาผมในวันนี้ มันเป็นการนัดที่ถือว่าเร็วมากสำหรับผม ผมเห็นความตั้งใจอยากเรียนรู้ของเขาตลอดเวลาที่เราคุยกัน เราคุยกันอยู่ประมาณ 2 ชั่วโมง ผมพูดสรุปเนื้อหาที่สำคัญแบบรวบรัดเพื่อให้เขาไปศึกษาต่อ เนื่องจากผมต้องรีบไปส่งเขาขึ้นรถกลับบ้านด้วย

     ผมรู้สึกยินดีกับการได้พบเจอและพูดคุยกันกับเพื่อนผมครั้งนี้มาก ส่วนหนึ่งผมรู้สึกว่าผมได้ให้สิ่งมีประโยชน์กับชีวิตคนคนหนึ่งที่มันจะเป็นแนวทางให้เขาสามารถอยู่ได้อย่างยั่งยืนและสามารถมีอิสรภาพทางการเงินได้อย่างที่ผมตั้งใจอยากให้ความรู้กับใคร ๆ ที่เขาใส่ใจกับเรื่องนี้ อีกส่วนหนึ่งผมเป็นฝ่ายรับความรู้สึกดี ๆ กำลังใจดี ๆ และแนวคิดดี ๆ ในการดำเนินชีวิตจากเพื่อนคนนี้ ผมคิดว่าสักวันหนึ่งเขาจะประสบความสำเร็จอย่างที่เขาตั้งใจตามความมุ่งมั่นที่เขาทำให้ผมเห็นในวันนี้ วันดี ๆ อีกหนึ่งวันหนึ่งของผมได้ผ่านไป วันต่อไปผมจะพยายามทำให้มันเป็นวันดี ๆ อย่างนี้อีกแม้มันไม่ดีมากเท่ากับวันนี้แต่คงไม่ถึงกับเลวร้าย ต้องคอยดูกันต่อไป

หมอประจำห้องฉุกเฉิน (17 ส.ค. 2555)

     ผมเป็นหมอ ER หรือก็คือ หมอประจำห้องฉุกเฉิน เรียนและทำงานอยู่ในห้องฉุกเฉินมาเกือบจะครบ 7 ปีแล้ว ชีวิตและประสบการณ์การทำงาน ได้พบเจอกับเหตุการณ์ความเป็นความตายมากมาย หลายครั้ง รู้สึกภาคภูมิใจที่ทำให้คนไข้ที่รักษารอดชีวิตด้วยความรู้ทางวิชาการที่เราเรียนมาอย่างตั้งใจ โดยหากไม่รู้หรือรักษาอีกทางคนไข้อาจเสียชีวิตได้ แต่หลายครั้งผมก็ไม่สามารถช่วยชีวิตคนไข้คนนั้นได้ด้วยตัวโรคของคนไข้เองหรือด้วยเหตุใด ๆ ก็ตาม ความรู้สึกในใจแต่ละครั้งหลังจากที่ทำการรักษาอย่างเต็มที่แล้วแต่คนไข้ไม่รอดชีวิดคือ การปล่อยวาง อาจจะมีความรู้สึกเสียใจบ้างแต่ก็เป็นช่วงแรก ๆ ของการทำงาน ยังมีการช่วยเหลือคนไข้ที่ผมรู้ว่ายังไงก็ต้องเสียชีวิต แต่เป็นการช่วยเพื่อยื้อเวลาและให้ญาติได้ทำใจ ผมได้แต่บอกว่าเราช่วยเหลือเต็มที่แล้ว บางคนเข้าใจบางคนไม่เข้าใจ ผมมักจะพบการการต่อรองจากญาติอยู่บ่อย ๆ เพื่อให้ช่วยชีวิตคนไข้ต่อไปอีก ผมมักจะทำตามที่ญาติคนไข้ขอเพื่อให้เขาทำใจให้ได้และผมจะบอกโอกาสของการรอดชีวิตอยู่ตลอด สุดท้ายแล้วทุกอย่างก็ต้องหยุด ทุกคนก็ต้องทำใจ แม้แต่ตัวผมเอง ในสถาการณ์ต่างๆ ของห้องฉุกเฉินผมมักจะพบกับความไม่แน่นอนของชีวิตอยู่บ่อย ๆ จากที่คนไข้เกือบตายกลายเป็นรอด หรือคิดว่าจะรอดแต่สุดท้ายก็ต้องจากไป ผมได้บทเรียนเหล่านี้บ่อยเสียจนผมสามารถปล่อยวางบางเรื่องและเข้าใจความไม่แน่นอนจนสามารถทำใจได้ไม่นาน แม้บางครั้งผมก็อาจจะปฏิเสธความจริงบางอย่างเพื่อต่อรองกับตัวเอง แต่สุดท้ายมันเป็นเช่นเดียวกับงานที่ผมทำอยู่คือ มันจะหยุด และต้องทำใจ การทำงานของหมอที่ยากอย่างหนึ่งคือการทำงานกับความเป็นความตายของคน ชีวิตของคนคนหนึ่งจะรอดหรือไม่รอดในสถานการณ์ที่ต้องรักษาอย่างเร่งด่วนมันอาจขึ้นอยู่กับหมอที่รักษา ความกดดันต่าง ๆ ที่เข้ามามันสอนผมอยู่เรื่อย ๆ ทำให้หัวใจของผมต้องแข็งแกร่ง บางคนอาจจะมองว่าพวกผมเฉยชาต่อความเป็นความตายแต่ที่รู้ที่เห็นมามันเป็นเรื่องธรรมดาของชีวิตที่ผมต้องเจอ และมันก็คืองานของผม หลายคนอาจจะเจอกับเรื่องราวความเป็นความตายของคนที่รักและสุดท้ายคนรักต้องจากไป ผมคิดว่า การเข้าใจความจริงของชีวิตและความจริงของเรื่องราวต่าง ๆ ในชีวิตเรา มันจะช่วยให้เราแก้ปัญหาและทำใจกับสิ่งที่เกิดขึ้นกับเราได้ดีที่สุด การไม่ยอมรับความจริงยิ่งจะทำให้เราทุกข์ใจและเสียใจจนสุขภาพใจเสียตามมาด้วย ในเรื่องความเป็นความตายหากเราเข้าใจว่า เกิด แก่ เจ็บ ตาย เป็นธรรมดาของชีวิต เราจะทำใจกับเรื่องเหล่านี้ได้ดี แน่นอนว่าแต่ละคนคงจะใช้เวลาในการยอมรับความจริงที่แตกต่างกัน เพียงขอให้มีเวลาสักช่วงหนึ่งที่เข้าใจกับเรื่องเหล่านี้ เราจะยอมรับความจริงและมีสุขภาพใจที่ดีได้ หากพวกเราพบเจอเหตุการณ์เหล่านี้ ผมขอให้ผ่านความรู้สึกเสียใจและยอมรับความจริงได้อย่างรวดเร็วนะครับ

เข้าใจความสุข ความทุกข์ (14 ส.ค.2555)

     ช่วงเดือนสองเดือนที่ผ่านมาผมห่างหายจากการเขียนเล่าเรื่องให้พวกเราอ่าน สองสามเดือนก่อนหน้านี้มีเรื่องเข้ามามากมายในชีวิตบางครั้งเคยคิดว่ามันจะเป็นจุดเปลี่ยนในชีวิตของผมและมันยังจะเป็นกำลังใจในการทำงานให้กับผม แต่ความไม่แน่นอนของชีวิตคนเรามันสอนให้ผมได้เรียนรู้ชีวิตมากขึ้น ความคาดหวังกับบางสิ่งมากเกินไปมันทำให้เกิดความทุกข์ทั้งกายและใจ ผมได้รับคำแนะนำในการดำเนินชีวิตจากเพื่อนร่วมงานหลายท่าน ประสบการณ์ต่างๆของเพื่อนร่วมงานที่ได้รับทราบ ทำให้รู้ว่าแนวคิดของเราเป็นเพียงเสี้ยวเล็ก ๆ เสี้ยวหนึ่งของความสำเร็จในชีวิต ความสุขในชีวิตมันไม่ได้มีเรื่องเดียว เช่นเดียวกันกับความทุกข์ที่มีหลายเรื่องเช่นกัน หากแต่เราจะมองหาจุดใดเรื่องใดให้เป็นความสุข เรื่องความทุกข์เพียงแค่เราเข้าใจมันเราจะอยู่กับมันและดำเนินชีวิตได้เป็นอย่างดี และสิ่งหนึ่งที่ได้เรียนรู้อีกคือ ทั้งสองสิ่งนี้มันไม่ใช่สิ่งที่จีรังยั่งยืนเลย มันเกิดขึ้นมาแล้วมันก็จะเสื่อมสลายไปตามเวลาของมัน การที่กลับเข้ามามองจิตใจตัวเอง ดูแลสุขภาพใจตัวเองด้วยแนวคิดที่เข้าใจโลกในความเป็นไปและความเปลี่ยนแปลงต่าง ๆ มันทำให้เราจัดการกับเรื่องราวต่าง ๆ ได้ดีขึ้น ขอบคุณช่วงเวลานี้จริง ๆ และขอบคุณทุก ๆ คนที่มีส่วนเกี่ยวข้องที่ทำให้ผมได้เรียนรู้บทเรียนสำคัญอีกบทหนึ่งในชีวิต ขอบคุณจากใจจริงครับ

การรักษาอาการไข้ (24 มิ.ย. 2555)

      วันนี้ (24 มิ.ย. 2555) ผมขอเล่าเรื่องการรักษาอาการไข้ต่อ เมื่อหมอได้การวินิจฉัยอาการไข้แล้วว่าเกิดจากสาเหตุใดมากที่สุดก็จะทำการรักษาซึ่งขึ้นอยู่กับว่าอาการของโรครุนแรงแค่ไหน ในบางครั้งอาการของโรคทำให้มีการเปลี่ยนแปลงของร่างกายโดยเฉพาะอย่างยิ่งสัญญาณชีพซึ่งได้แก่ ชีพจร ความดันโลหิต อัตราการหายใจ และ อุณหภูมิร่างกาย ที่อาจมีความผิดปกติมากและอันตรายหากให้กลับไปรักษาที่บ้าน หมอก็จะให้ผู้ป่วยพักรักษาตัวที่โรงพยาบาล หากเป็นการตรวจที่คลินิกหมอจะแนะนำคนไข้เพื่อให้มารักษาตัวต่อที่โรงพยาบาลเช่นกัน บางครั้งเราอาจจะคิดว่าอาการของเราค่อนข้างหนักและอยากจะนอนรักษาตัวที่โรงพยาบาลแต่หมอที่รักษาไม่ได้ให้นอนโรงพยาบาล นี่เป็นปัญหาสำคัญอย่างหนึ่งที่โรงพยาบาลของรัฐเจอได้บ่อย ๆ ด้วยข้อจำกัดเรื่องจำนวนเตียง อาการไข้บางกรณีอาจรักษาในลักษณะผู้ป่วยนอกที่สามารถให้ยาแล้วนัดมาติดตามอาการได้เช่นกัน หลายครั้งอาการของคนไข้แย่ลงเรื่อย ๆ และสุดท้ายจำเป็นต้องรักษาตัวในโรงพยาบาลในวันต่อมา ปัญหาตรงนี้มักจะเกิดคำถามกับคนไข้เสมอ ๆ ว่าทำไมหมอไม่ให้คนไข้นอนโรงพยาบาลตั้งแต่แรก และเกิดสัมพันธภาพที่ไม่ดีบ่อย ๆ คนไข้มักจะได้รับคำตอบเรื่องข้อจำกัดของจำนวนเตียงและพบว่าการอธิบายกับคนไข้หลาย ๆ ครั้งบางคนก็ยังไม่เข้าใจ

     ในบางโรงพยาบาลของรัฐเรามักจะพบว่าคนไข้ที่ต้องนอนโรงพยาบาลหลายคนจำเป็นที่จะต้องนอนเตียงเสริม นอนตรงทางเดิน หรืออาจต้องนอนที่ห้องฉุกเฉิน ส่วนใหญ่ก็ต้องยอมเพราะต้องการที่จะรักษาที่โรงพยาบาล หลายคนอาจจะคิดว่าการนอนโรงพยาบาลมีความปลอดภัยและได้รับการช่วยเหลือหากมีอาการแย่ลงจะได้ช่วยเหลือได้ทันท่วงที ความคิดนี้เป็นจริงอยู่ไม่น้อยและคนไข้รอดชีวิตจากอาการที่แย่ลงจำนวนมากเช่นกัน ผมไม่ปฏิเสธคนไข้ที่อยากจะนอนโรงพยาบาลโดยที่หมอเห็นว่าไม่จำเป็นต้องนอนโรงพยาบาล แต่เราควรจะคิดเสมอว่าในข้อดีของการนอนโรงพยาบาลก็มีข้อเสียอยู่ไม่น้อยเช่นกัน เรื่องแรกแน่นอนที่ต้องเจอคือความไม่สะดวกสบายเหมือนบ้านของเราและอาจจำเป็นที่จะต้องนอนตามทางเดิน ระเบียง หรือในห้องฉุกเฉิน ตรงนี้เราต้องถามตัวเองว่าเรารับกับสภาพเช่นนี้ได้หรือไม่ จริง ๆ แล้วถึงเราจะรับกับสภาพเช่นนี้ได้ แต่คำถามคือว่าจะมีที่ว่างให้สำหรับเตียงเราหรือไม่ บางคนอาจจะโชคดีได้เตียงห้องพิเศษหรือเตียงห้องสามัญแต่โอกาสเช่นนี้เป็นไปได้น้อยมาก อีกเรื่องที่สำคัญต่อมาถึงแม้ว่าเราจะได้เตียงนอนแล้วก็ตามคือการได้รับเชื้อโรคที่อยู่ในโรงพยาบาลที่อาจจะรุนแรงกว่าเชื้อโรคทั่วไปและมักจะพบว่าเชื้อโรคเหล่านั้นมีการดื้อยาจำนวนมากเราต้องชั่งน้ำหนักตรงนี้ด้วยว่าคุ้มกับความเสี่ยงหรือไม่

     คนไข้หลายคนเลือกที่จะรักษาที่โรงพยาบาลเอกชนเนื่องจากไม่มีปัญหาเรื่องค่าใช้จ่ายหรืออาจใช้สิทธิประกันสุขภาพของบริษัทประกันชีวิตที่ได้ทำไว้ ผมพบว่าอาการของคนไข้ในบางครั้งไม่ได้จำเป็นที่ต้องนอนโรงพยาบาลแต่คนไข้ต้องการนอนโรงพยาบาลเพื่อใช้สิทธิประกันสุขภาพไม่น้อยเลยทีเดียว เรื่องนี้ผมคิดว่า การใช้สิทธิตรงนี้อยากให้ใช้อย่างเหมาะสมเพราะการพิจารณาการจ่ายค่ารักษาไม่ใช่หมอที่ทำการรักษาเราแต่เป็นหมอของบริษัทที่เราทำประกันสุขภาพต่างหาก ซึ่งมีโอกาสเป็นไปได้ที่หมอสองคนจะมีความเห็นไม่ตรงกันและเห็นว่าเป็นโรคที่ไม่จำเป็นต้องนอนโรงพยาบาลได้เช่นกันหากเป็นเช่นนั้นเราจะยอมรับกับค่ารักษาพยาบาลได้หรือไม่ นี่เป็นคำถามที่เราควรจะตอบกับตัวเองตั้งแต่แรก ๆ

     ในส่วนการรักษาโดยการให้น้ำเกลือและนอนโรงพยาบาลนั้นมีส่วนสำคัญที่ช่วยเรื่องอาการไข้ของคนไข้ เนื่องจากคนที่มีไข้มักจะมีภาวะขาดน้ำในร่างกายร่วมด้วย แต่ในการที่หมอเลือกให้น้ำเกลือกับคนไข้จะพิจารณาหลาย ๆ ประเด็นร่วมกัน บางครั้งการให้น้ำเกลืออาจไม่จำเป็นหากคนไข้คนนั้นสามารถดื่มน้ำหรือรับประทานอาหารได้เป็นอย่างดี คนไข้หลายคนมักจะคิดว่าการให้น้ำเกลือช่วยทำให้อาการอ่อนเพลียดีขึ้นและอาจจะช่วยเหลือคนที่เบื่ออาหารและรับประทานได้น้อยได้อีกด้วย ความคิดของเขาเหล่านั้นไม่ผิดเสียทีเดียว ซึ่งน้ำเกลือส่วนใหญ่ก็จะมีน้ำกับเกลือหรือสารประกอบอื่น ๆ ที่ทำให้มีความเข้มข้นเท่ากับเลือดเพื่อให้ไม่เกิดความผิดปกติของเกลือแร่ในร่างกายและทำให้เม็ดเลือดไม่แตกหรือเกิดความผิดปกติหากความเข้มข้นต่างจากในเลือด หลายชนิดมีน้ำตาลผสมอยู่ด้วย อาจจะมีส่วนช่วยคนไข้ที่รับประทานได้น้อยหรือไม่ได้รับประทานอาหารซึ่งให้ได้ในเวลาไม่นาน ข้อเสียของน้ำเกลือก็มีไม่น้อยเช่นกันหากเป็นการให้น้ำเกลือที่มากเกินไปก็อาจมีการคั่งอยู่ในร่างกาย ปัญหาที่พบบ่อยคือน้ำท่วมปอดในคนที่เป็นโรคหัวใจหรือเป็นโรคไตซึ่งเป็นความผิดปกติของการสูบฉีดเลือดและการขับน้ำออกจากร่างกาย หมอจึงพิจารณาการให้น้ำเกลือตามความจำเป็นในคนไข้แต่ละราย

     อาการไข้ส่วนใหญ่มักจะพบว่าเกิดจากการติดเซื้อ ซึ่งเชื้อก่อโรคมีหลายชนิด ได้แก่ เชื้อไวรัส เชื้อแบคทีเรีย เชื้อรา โปรโตซัว และพยาธิต่าง ๆ แต่ละชนิดจะมียารักษาโรคแตกต่างกันออกไป ซึ่งยากลุ่มนี้จะเรียกว่า ยาปฏิชีวนะ ยารักษาการติดเชื้อไวรัสก็จะมียารักษาการติดเชื้อไวรัสเฉพาะบางตัว บางกลุ่ม เช่น ยารักษาไวรัสเอชไอวี ไวรัสที่ทำให้เกิดโรคเริม หรืองูสวัด ไวรัสตับอักเสบ ไวรัสไข้หวัดใหญ่ เป็นต้น การติดเชื้อไวรัสส่วนใหญ่ร่างกายมักจะสามารถรักษาตัวเองและหายได้เอง บางชนิดยังมีการสร้างภูมิคุ้มกันอีกด้วย มีเชื้อไวรัสบางชนิดเท่านั้นซึ่งพบได้ไม่บ่อยที่ทำให้เกิดโรคอย่างฉับพลันและถึงขั้นเสียชีวิตก่อนที่ร่างกายจะสามารถต่อต้านหรือสร้างภูมิคุ้มกันได้ทัน การเลือกให้ยารักษาการติดเชื้อไวรัสจึงเลือกใช้ในผู้ป่วยที่ได้รับการวินิจฉัยแน่ชัดหรือจากผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการที่ช่วยยืนยัน ส่วนอาการไข้ที่เกิดการติดเชื้อแบคทีเรียส่วนใหญ่มักจะทำให้เกิดอาการที่รุนแรงกว่าการติดเชื้อแบบอื่น ๆ และเชื้อบางชนิดอาจทำให้เสียชีวิตได้ในเวลาอันรวดเร็ว และด้วยเหตุที่ยาที่ใช้ในการรักษาการติดเชื้อแบคทีเรียมีมากมายจึงทำให้แพทย์ส่วนใหญ่เลือกที่จะให้ยาที่รักษาการติดเชื้อแบคทีเรียที่คิดถึงมากที่สุดเป็นลำดับแรก ๆ ในการรักษาอาการไข้ที่อาจจะยังไม่มีผลการตรวจทางห้องปฏิบัติการยืนยันซึ่งจะเป็นการรักษาเพื่อที่จะลดความรุนแรงของโรคในช่วงแรกของการรักษา และส่วนใหญ่ของอาการไข้จากการติดเชื้อก็มักจะเป็นการติดเชื้อแบคทีเรียเช่นกัน แม้ในบางครั้งผลการตรวจที่ได้มาภายหลังจะบ่งชี้ว่าเป็นการติดเชื้อกลุ่มอื่น ๆ ก็ตาม ส่วนการติดเชื้อรา พยาธิ หรือโปรโตซัว พบน้อยกว่ามาก และยังพอมีเวลาในการตรวจทางห้องปฏิบัติการเพื่อช่วยในการวินิจฉัย

     การรักษาอาการไข้ด้วยยามีการให้ยาหลายวิธีด้วยกันที่เรารู้จักและใช้บ่อย ๆ ได้แก่ ยากิน และยาฉีด คนไข้หลายคนคิดว่าการฉีดยาจะทำให้โรคที่เป็นหายได้เร็วกว่า เรื่องนี้มีส่วนจริงในบางโรคแต่บางโรคการกินยากับการฉีดยาผลการรักษาไม่ได้ต่างกัน ในบางครั้งการให้ยากินที่มีฤทธิ์ในการฆ่าเชื้อที่ดีกว่ายาฉีดให้ผลในการรักษาดีกว่าด้วยซ้ำไป เรื่องนี้จึงขึ้นอยู่กับชนิดและประสิทธิภาพของยาที่ได้รับมากกว่า นอกจากนี้สิ่งที่ผมอยากจะบอกเรื่องยาบางชนิดที่เป็นยาช่วยรักษาอาการต่าง ๆ เช่น ยาแก้ไอ ยาแก้เจ็บคอ ยาลดไข้ ยาลดน้ำมูก เป็นต้น ยาเหล่านี้เป็นยาช่วยบรรเทาอาการไม่ได้ช่วยในการักษาโรคให้หายขาด จริง ๆ แล้วการรักษาโรคขึ้นอยู่กับว่าหมอให้ยาที่ทำให้สาเหตุของโรคหมดไปหรือไม่ซึ่งถ้าเป็นการติดเชื้อยาหลักจึงเป็นยาปฏิชีวนะ ยาที่ช่วยบรรเทาอาการจึงไม่ได้ทำให้อาการของโรคที่เราเป็นอยู่หายไปแต่อย่างใด ในเรื่องนี้ผมขอให้เรามั่นใจในหมอที่รักษาในการเลือกยาและวิธีการให้ยาและดูแลตัวเองตามคำแนะนำ เราสามารถสอบถามหมอที่รักษาเราได้ด้วยการสื่อสารที่เป็นมิตร หากอาการยังไม่ดีขึ้นขอให้เรากลับไปตรวจซ้ำได้ไม่ต้องกลัวว่าจะถูกตำหนิหรือถูกดุด่าว่ากล่าว นี่คือสิ่งที่เราควรทำ

     อีกเรื่องที่ผมพบและอาจเป็นเรื่องที่ทำให้หมอบางท่านไม่พอใจได้คือการที่คนไข้ขอยาหรือสั่งให้แพทย์สั่งยาตามที่ต้องการ เรื่องนี้หมอหลายคนอาจทำตาม หมอหลายคนดุคนไข้ หรือพูดจาที่ไม่เป็นมิตร หมอที่ดุคนไข้หรือพูดจาที่ไม่เป็นมิตรอาจมีความรู้สึกเป็นตัวของตัวเองสูงหรือที่เรียกว่ามีอีโก้สูง และมีความคิดว่าการรักษาจะต้องเป็นตัวเขาเท่านั้นที่จะเป็นคนสั่งจึงเกิดความไม่พอใจขึ้นได้ ผมจึงมีข้อแนะนำว่า ในเมื่อเราไว้วางใจให้หมอท่านรักษาก็ให้ท่านตัดสินใจเรื่องการสั่งยาจะดีกว่า หากเราจะสั่งยาเองผมว่าเราไปซื้อยาเองที่ร้านขายยาน่าจะดีกว่าโดนดุนะครับ เล่าเรื่องยาวอีกแล้วครับท่าน

ความหมาย "ผลตอบแทนแบบทบต้น" (13 มิ.ย. 2555)

     จากบทความที่ผ่านมา มีคนสงสัยคำว่า "ผลตอบแทนแบบทบต้น" หมายความว่าอย่างไร ผมขออธิบายง่าย ๆ อย่างนี้ครับ ผลตอบแทนแบบทบต้น หรือ ที่เราอาจจะเคยได้ยินว่า ดอกเบี้ยทบต้น (compound interest) มีหลักการคิดตามตัวอย่าง

สมมติว่าเราฝากเงินไว้ในธนาคาร 100 บาท ธนาคารให้ดอกเบี้ย 10% ต่อปี

สิ้นปีที่ 1 เราจะได้รับเงินต้นรวมกับดอกเบี้ย เท่ากับ 100 + (10% ของ 100) = 110 บาท

ปีที่ 2 เราก็ฝากเงิน 110 บาท ต่อไป ซึ่งเป็นเงินต้นของปีที่ 2

สิ้นปีที่ 2 เราจะได้รับเงินต้นรวมกับดอกเบี้ย เท่ากับ 110 + (10% ของ 110) = 121 บาท

ปีที่ 3 เราก็ฝากเงิน 121 บาท ต่อไป ซึ่งเป็นเงินต้นของปีที่ 3

สิ้นปีที่ 3 เราจะได้รับเงินต้นรวมกับดอกเบี้ย เท่ากับ 121 + (10% ของ 121) = 133.1 บาท

ปีที่ 4 เราก็ฝากเงิน 133.1 บาท ต่อไป ซึ่งเป็นเงินต้นของปีที่ 4

สิ้นปีที่ 4 เราจะได้รับเงินต้นรวมกับดอกเบี้ย เท่ากับ 133.1 + (10% ของ 133.1) = 146.41 บาท

ทำแบบนี้ไปเรื่อยจนถึงปีที่ n ซึ่ง สมการที่ใช้คำนวณคือ

FV = PV x (1+ RATE)^n 

{มูลค่าของเงินในอนาคต [ FV ] เท่ากับ มูลค่าของเงินในปัจจุบัน [ PV ] คูณด้วยในวงเล็บ 1 บวกอัตราผลตอบแทนหรือดอกเบี้ยที่ได้รับ [ RATE ] ยกกำลังจำนวนปีที่ลงทุน [ n ] }

เราสามารถใช้ ฟังก์ชั่น FV ใน Excel ช่วยคำนวณได้ครับ ลองไปดูในบทความที่แล้วครับ

หากเป็นการฝากเงินหรือลงทุนเพิ่มไปอีกในแต่ละปีเป็นจำนวนเงินเท่ากันทุกปี คิดผลตอบแทนแบบทบต้นได้ดังนี้ครับ

สมมติว่าเราฝากเงินไว้ในธนาคาร 100 บาท ธนาคารให้ดอกเบี้ย 10% ต่อปี แต่ละปีเราฝากเงินเพิ่มเข้าไปอีกปีละ 100 บาท

สิ้นปีที่ 1 เราจะได้รับเงินต้นรวมกับดอกเบี้ย เท่ากับ 100 + (10% ของ 100) = 110 บาท

ปีที่ 2 เราก็ฝากเงิน 110 บาท ต่อไป และฝากเงินเพิ่มอีก 100 บาท รวมเป็น 210 บาท ซึ่งเป็นเงินต้นของปีที่ 2

สิ้นปีที่ 2 เราจะได้รับเงินต้นรวมกับดอกเบี้ย เท่ากับ 210 + (10% ของ 210) = 231 บาท

ปีที่ 3 เราก็ฝากเงิน 231 บาท ต่อไป และฝากเงินเพิ่มอีก 100 บาท รวมเป็น 331 บาท ซึ่งเป็นเงินต้นของปีที่ 3

สิ้นปีที่ 3 เราจะได้รับเงินต้นรวมกับดอกเบี้ย เท่ากับ 331 + (10% ของ 331) = 364.1 บาท

ปีที่ 4 เราก็ฝากเงิน 364.1 บาท ต่อไป และฝากเงินเพิ่มอีก 100 บาท รวมเป็น 464.1 บาท ซึ่งเป็นเงินต้นของปีที่ 4

สิ้นปีที่ 4 เราจะได้รับเงินต้นรวมกับดอกเบี้ย เท่ากับ 464.1 + (10% ของ 464.1) = 510.51 บาท

ทำแบบนี้ไปเรื่อยจนถึงปีที่ n

การฝากเงินหรือการสร้างผลตอบแทนเช่นนี้สามารถคำนวณโดยใช้อนุกรมเรขาคณิตแก้ปัญหา

สมการที่ใช้คำนวณคือ

FV = {PV x [ [ 1+ RATE]^ n+1] - 1} / RATE

(สำหรับสมการนี้ เงินที่ใส่เพิ่มหรือฝากเพิ่มเข้าไปในแต่ละปีเท่ากับ มูลค่าของเงินต้นที่เริ่มลงทุน [PV] ครับ)

สมการดูยุ่งยากมากทีเดียวครับ เราสามารถใช้ Financial function ใน Excel แก้ปัญหาได้เช่นกันครับ สามารถหาค่าตัวแปรแต่ละตัวได้หมด ขอให้เราทราบตัวแปรที่เหลือ

ฟังก์ชั่นที่ใช้คือ

=FV(rate,nper,pmt,pv)

nper = n (จำนวนปีที่ลงทุน)

pmt = เงินที่เราฝากเพิ่มหรือใส่เพิ่มในแต่ละปีในการลงทุน ซึ่งเป็นจำนวนที่เท่ากันทุกปี

(ค่า pv กับ pmt ใส่ค่าลบในสูตรนะครับ)

ค่าที่ได้จะเป็นผลตอบแทนที่ได้รับเมื่อสิ้นปีที่ n บวกกับ เงินที่ฝากเพิ่มหรือใส่เข้าไปแต่ละปี (pmt) ของปีต่อไป

ถ้าดูตัวอย่างของปีที่ 3 สิ้นปีจะได้เงินต้น รวมกับดอกเบี้ย เท่ากับ 364.1 บาท และรวมเงินที่ฝากเพิ่มเข้าไป อีก 100 บาท จะได้ 464.1 บาท (มันก็คือเงินต้นของปีที่ 4 นั่นเอง) เมื่อเราแทนค่าต่างๆ ในฟังก็ชั่น FV ใน Excel จะได้ ดังนี้ครับ

=FV(0.1,3,-100,-100)

ซึ่งจะได้ค่าเท่ากับ 464.1 ครับ

ประมาณนี้ครับ ตอนแรกว่าจะเขียนสั้น ๆ เล่นซะยาวเชียวเรา เฮ้อ