วันอังคารที่ 18 กันยายน พ.ศ. 2555

เพื่อนแพทย์เชียงใหม่กับเป้าหมายในชีวิต (24 ส.ค. 2555)



     ผมได้รับการติดต่อจากเพื่อนคนหนึ่งเมื่อไม่นานมานี้ เขาเป็นเพื่อนที่เรียนจบแพทย์เชียงใหม่รุ่นเดียวกัน สมัยเรียนเรารู้จักพูดคุยกันไม่บ่อยนัก ไม่ถึงกับเป็นเพื่อนสนิท สมัยนั้นพวกเราคงไม่คิดว่าอนาคตของพวกเราจะเป็นเหมือนอย่างทุกวันนี้ ผมคิดว่าตอนนั้นพวกเราคิดจะเป็นแพทย์ที่จบมาทำงานในโรงพยาบาลเรียนต่อเฉพาะทางตามสาขาวิชาที่ตนเองสนใจ เป้าหมายคือเป็นแพทย์เฉพาะทางและทำงานเฉพาะด้านด้วยเหตุผลหลายอย่าง ที่สำคัญคือความเชื่อถือและความมั่นใจของผู้ป่วยและแพทย์ด้วยกันที่ขอคำปรึกษา
     ชีวิตการทำงานของแต่ละคนมันเดินทางมาถึงจุด ๆ หนึ่งที่ทำให้เราต้องตั้งเป้าหมายใหม่ด้วยเหตุผลของการรับรู้เรื่องราวที่อยู่นอกเหนือตำราหลาย ๆ เรื่อง เหตุผลของการสร้างครอบครัว เหตุผลของความต้องการความมั่นคงและมั่งคั่งในชีวิต ทำให้แต่ละคนเลือกที่จะทำงานเพื่อจะให้ตนเองเข้าสู่เป้าหมายใหม่ได้เร็วขึ้น ผมเป็นคนหนึ่งที่เปลี่ยนเป้าหมายของตนเองจากที่เคยจะเรียนต่อเฉพาะทางให้ถึงที่สุดเท่าที่มีการจัดหลักสูตรให้เรียนและทำงานวิชาการจนเป็นที่ยอมรับของสังคม เป้าหมายใหม่ของผมที่มันเปลี่ยนไปกลายเป็น การมีอิสรภาพทางการเงิน เนื่องจากผมเห็นว่า การที่เราจะมีเป้าหมายทั้งสองอย่างร่วมกันมันทำให้ผมเข้าสู่การมีอิสรภาพทางการเงินไม่เร็วนัก
     ผมคิดว่าเพื่อนของผมคนนี้ก็มีความคิดไม่ต่างกัน เขาทำงานในคลินิกแห่งหนึ่งที่ได้รายได้สูง มีการทำธุรกิจเครือข่ายขายตรงของบริษัทหนึ่งและเขาทำได้ดีเสียด้วย เขาเล่าให้ผมฟังเกี่ยวกับรุ่นพี่คนหนึ่งที่จากอดีตเป็นลูกชาวนา เรียนผู้ช่วยพยาบาล และมีความพยายามเรียนต่อจนจบพยาบาล ชีวิตของพี่คนนี้สู้ทนมาตลอด ปัจจุบันเขาควบคุมตูแลธุรกิจระดับร้อยล้าน และเพื่อนผมก็ได้ร่วมงานกับพี่คนนี้ พี่คนนี้เป็นคนหนึ่งที่มีเป้าหมายในชีวิตและเขาทำตามแผนการของเขาได้ดีมากด้วยเช่นเดียวกัน เป้าหมายของเพื่อนผมผมคิดว่าต้องมีเรื่องการมีอิสรภาพทางการเงินด้วยเช่นกัน และเหตุผลของเรื่องครอบครัวที่เขาต้องการสร้างครอบครัวให้มีความมั่นคง และให้ลูกของเขาได้รับการศึกษาที่ดีที่สุดในโรงเรียนนานาชาติ เป้าหมายของเขาตอนนี้มันกำลังเดินไปตามแผนการที่เขาตั้งไว้ นอกจากงานและธุรกิจที่เขาทำอยู่เขายังมีการลงทุนในทรัพย์สินอีกหลายประเภทที่ไม่ต่างจากที่ผมลงทุน
     ผมคิดว่าแนวคิดเราคล้าย ๆ กัน เราจึงหาโอกาสที่จะคุยกันสักวันหนึ่ง จริง ๆ ผมพอจะรู้วัตถุประสงค์ที่เขาอยากคุยกับผมแต่ยังไงเสียการได้พูดคุยกันมันเป็นโอกาสแลกเปลี่ยนความเห็นซึ่งกันและกัน สิ่งสำคัญที่ผมได้เรียนรู้จากเรื่องนี้มันคือเรื่องการตั้งเป้าหมายในชีวิต เป้าหมายของแต่ละคนคงแตกต่างกันออกไป หลายคนมีเป้าหมายเหมือนกับผมซึ่งมันทำให้พวกเราได้เจอกันและคุยด้วยความเข้าใจด้วยเหตุผลที่เราต้องการทำเป้าหมายของเราให้เป็นจริง แต่ไม่ว่าใครจะมีเป้าหมายอะไรใดๆก็ตาม การได้ทำตามแผนการที่วางไว้เพื่อไปสู่เป้าหมายของตนเองมันเป็นเรื่องสำคัญ เพราะการกำหนดเป้าหมายโดยไม่มีการวางแผนใดๆ ทำให้การประสบความสำเร็จในสิ่งที่เราต้องการตามเป้าหมายคงเป็นไปได้ยาก ใครที่มีเป้าหมายแล้วขอให้กำหนดแผนการไปสู่เป้าหมายและทำตามแผนการนั้นด้วยความมานะอดทนแล้วเราจะประสบความสำเร็จตามเป้าหมาย นะครับ

ไม่มีความคิดเห็น: