วันนี้เป็นวันครบรอบวันเกิดปีที่ 31 ของผม จะว่าไปแล้วมันก็เหมือนกับทุก ๆ วันที่ผ่านมาที่ผมต้องผ่านประสบการณ์ต่าง ๆ ในชีวิต และวันนี้มันก็ดำเนินไปเหมือนวันคล้ายวันเกิดของผมเมื่อปีก่อน ๆ สิ่งที่แตกต่างสำคัญคือ ผมแก่ขึ้นอีกหนึ่งปีและการที่ผมนั่งตอบขอบคุณทุกคำอวยพรที่ส่งมาให้ในขณะที่ปีก่อน ๆ ผมนั่งดูเฉย ๆ เพราะเมื่อเข้ามาดูตอนดึก ๆ มันมีเยอะมาก เลยโพสขอบคุณแบบเหมารวม ผมรู้สึกซาบซึ้งใจที่ยังมีคนนึกถึงผมอยู่และส่งความรู้สึกดี ๆ มาให้ ผมรู้สึกขอบคุณทุกคนจากใจจริง
วันนี้ผมนั่งนึกถึงอดีตของตัวเองตั้งแต่ผมยังเด็กจนถึงปัจจุบัน มีเรื่องหนึ่งที่ผมคิดถึงมันเมื่อไหร่ผมมักจะมีความรู้สึกขนลุกขึ้นมาทุกที มันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับงานของผม มันเป็นเรื่องเกี่ยวกับการมีชีวิตของคนที่กำลังจะตาย ผมเคยช่วยชีวิตคนที่กำลังจะตายนั่นคือหัวใจของเขาหยุดเต้นไปแล้วและสุดท้ายเขากลับมามีชีวิตต่อ เรื่องราวของคนที่มีชีวิตรอดกลับมาที่ผมยังจำแม่นยำส่วนใหญ่เป็นคนที่กลับมาดำเนินชีวิตต่อได้เหมือนอย่างคนปกติ บางคนผมจำเรื่องราวของเขาได้ไม่หมดแต่ก็พอจำได้คร่าว ๆ คนหนึ่งที่ผมจำได้แม่น เหตุการณ์เกิดเมื่อประมาณ 4-5 ปีก่อน เขาเป็นผู้ป่วยผู้ชายอายุประมาณ 30-40 ปี มีอาการหมดสติต่อหน้าต่อตาหัวใจเขาหยุดเต้น ผมและแพทย์เวรห้องฉุกเฉินช่วยกันปั้มหัวใจ ใส่ท่อช่วยหายใจ และช่วยช็อคด้วยไฟฟ้าตามแนวทางการรักษา ณ ขณะนั้น เขาถูกช็อคด้วยไฟฟ้าไปทั้งหมดน่าจะประมาณ 5-6 ครั้ง และได้ยากระตุ้นการเต้นของหัวใจและยารักษาอื่น ๆ สุดท้ายหัวใจเขากลับมาเต้นเป็นปกติอีกครั้ง เขาถูกนำส่งไปรักษาที่หอผู้ป่วยหนักโรคหัวใจและได้รับการรักษาต่อโดยแพทย์โรคหัวใจ วันต่อมาเขารู้ตัวรู้เรื่องดี และเขาอยู่โรงพยาบาลอีกไม่กี่วัน เขาสามารถกลับบ้านได้และดำเนินชีวิตเหมือนอย่างคนปกติทั้งที่ครั้งหนึ่งมัจจุราชเกือบนำตัวเขาไปแล้ว
อีกคนเป็นผู้ป่วยผู้ชายอายุประมาณ 50 กว่าปีมาด้วยเรื่องหมดสติและมีหัวใจหยุดเต้นเช่นกัน คนนี้ถูกช่วยปั้มหัวใจนานกว่าสองชั่วโมงเนื่องจากยังมีสัญญาณของคลื่นไฟฟ้าหัวใจอยู่ ในขณะนั้นมีแพทย์โรคหัวใจอยู่ด้วย ท่านมีความอดทน สู้เต็มที่และช่วยเหลืออย่างเต็มที่ สุดท้ายหัวใจเขากลับมาเต้นได้เอง หลังจากให้การรักษาในหอผู้ป่วยหนักเขารู้ตัวและรู้เรื่องพอจำอะไรได้บ้างแต่ยังมีอาการหลงลืมอยู่
อีกคนหนึ่งเป็นผู้ป่วยที่มาด้วยอาการหมดสติเช่นเดียวกันและหัวใจหยุดเต้น ผมจำไม่ได้ว่าเขาอายุประมาณเท่าไหร่ คนนี้ถูกช็อคด้วยไฟฟ้าไปประมาณ 20 กว่าครั้ง สุดท้ายหัวใจเขากลับมาเต้นเองและหลังการรักษาเขากลับมามีชีวิตอย่างคนทั่วไปได้อีก
อีกคนหนึ่งเป็นเด็กวัยรุ่นอายุประมาณ 17-18 ปี ถูกยิงที่หน้าอก มาที่ห้องฉุกเฉินยังพอรู้เรื่องบ้างแต่หน้าซีดและหายใจอ่อนแรงมาก ขณะกำลังจะให้การช่วยเหลือ หัวใจเขาหยุดเต้นไปผมและแพทย์เวรห้องฉุกเฉินในวันนั้นช่วยกันปั้มหัวใจ ใส่ท่อช่วยหายใจ และให้ยากระตุ้นหัวใจ โชคดีของเด็กคนนี้ที่วันนั้นมีแพทย์ประจำบ้านแผนกศัลยกรรมชั้นปีที่ 3 อยู่ในเหตุการณ์ด้วย แพทย์ท่านนั้นมาร่วมกันกู้ชีวิต ผู้ป่วยได้รับการช่วยเหลือโดยการผ่าตัดเปิดหน้าอกโดยทันทีที่ห้องฉุกเฉินจากแพทย์แผนกศัลยกรรม ผมเข้าช่วยเหลือในการผ่าตัดครั้งนี้ การผ่าตัดเปิดหน้าอกจะเห็นถึงเนื้อปอดและหัวใจ พวกเราใช้มือช่วยบีบหัวใจโดยตรง แพทย์ท่านนั้นช่วยเย็บซ่อมและผูกเส้นเลือดในเนื้อปอดที่มีการฉีกขาดและมีเลือดออก การช่วยเหลือเป็นไปด้วยดี หัวใจผู้ป่วยกลับมาเต้นเองได้อีกครั้ง การช่วยเหลือใช้เวลาไม่น่าจะเกินสิบห้านาทีหลังจากนั้นผู้ป่วยถูกนำตัวเข้าห้องผ่าตัดอย่างเร่งด่วน ผู้ป่วยนอนอยู่โรงพยายาลอีกไม่นานและได้รับอนุญาตให้กลับบ้าน กลับไปดำเนินชีวิตตามปกติ
ล่าสุดเป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้ เมื่อวานนี้เขาถูกส่งลงมาจากหอผู้ป่วยในเพื่อมาทำหัตการณ์ที่ห้องฉุกเฉิน พอผมได้เห็นหน้าเขาผมรู้สึกขนลุกขึ้นมาทันที คนนี้เป็นผู้ป่วยชายอายุ 50 กว่าปี ประสบอุบัติเหตุถูกไฟฟ้าดูดขณะบังคับรถเครนเนื่องจากเครนไปเกี่ยวสายไฟที่ขาดอยู่ เขาถูกนำส่งมาที่ห้องฉุกเฉินด้วยอาการหมดสติและหัวใจหยุดเต้นมีแผลไหม้ที่มือและเท้า เหตุการณ์เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ประมาณสิบนาที ผมช่วยกู้ชีวิตเขาขึ้นมา เขาได้รับการปั้มหัวใจ ใส่ท่อช่วยหายใจ ได้รับยากระตุ้นหัวใจและยาอื่นอีกหลายตัว เขาถูกช็อคด้วยไฟฟ้าทั้งหมดสามครั้ง การช่วยครั้งนี้สำเร็จด้วยดี หัวใจของเขากลับมาเต้นเองได้อีกครั้ง เขาถูกนำตัวไปรักษาต่อที่หอผู้ป่วยหนัก แพทย์ประจำหอผู้ป่วยดูแลรักษาเขาต่อ เขาถูกรักษาโดยการทำให้อุณหภูมิของร่างกายต่ำกว่าปกติและทำให้อยู่ในภาวะโคม่าอยู่ประมาณ 1 วัน หลังจากนั้น ทำให้อุณหภูมิร่างกายกลับมาอยู่ในภาวะปกติและหยุดยาที่ทำให้เขาอยู่ในภาวะโคม่า หลังจากนั้นอีกสองวันเขารู้สึกตัวดี รู้เรื่อง จำเรื่องราวของตัวเขาเองได้ และได้รับการถอดท่อช่วยหายใจ หลังจากอาการดีขึ้นเขาถูกย้ายขึ้นไปรักษาต่อที่หอผู้ป่วยใน ตอนนี้เขายังมีอาการอ่อนแรงช่วงล่างของร่างกาย และยังมีแผลไฟไหม้ที่มือและเท้าที่ยังต้องรักษาต่อไปอีกนาน เมื่อวานที่ผมเห็นเขาผมเข้าไปทักทายและถามไถ่อาการ ด้วยความรู้สึกที่ตื่นเต้นและขนลุก ผมคิดว่าเขาคงไม่ทราบว่าใครบ้างที่ได้ช่วยเขาตอนที่มาที่ห้องฉุกเฉิน ไม่มีใครที่ต้องการแสดงตนในเรื่องนี้ ทุกคนช่วยด้วยความเต็มใจและหวังว่าคนที่ช่วยจะกลับฟื้นขึ้นมามีชีวิตอีกครั้ง ผมนึกถึงเรื่องนี้ทีไรความรู้สึกแบบเดิม ๆ มันเข้ามาทุกที
ผมคิดว่าเรื่องราวการทำงานของผมหลายครั้งมันเป็นการทำให้คนที่กำลังจะตายได้เกิดใหม่อีกครั้ง วันที่เขาได้มีชีวิตใหม่มันอาจจะเป็นวันตายของเขามาก่อนแต่มันกลับกลายเป็นวันเกิดของเขาอีกวันหนึ่ง งานของพวกผมจึงเป็นงานที่พยายามเปลี่ยนวันตายของคนคนหนึ่งให้กลับมาเป็นวันเกิดอีกครั้ง มันจะเป็นการฝืนกฎธรรมชาติหรือเปล่า อันนี้ผมไม่รู้ครับ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น